programma 2007

Lysan van Winden – mezzosopraan; Pascal Bertrand – bariton; Barbara Strijbos – fluit; Matthias Havinga – piano; Manuela De Doncker – verteller; Carla Kwakman – poppenspel

Twee zangers, twee musici, een verteller, een poppenkast en de muziek van Mozart: zie hier de ingrediënten van het programma Rosina en de Vogelman. Bekende aria’s en duetten van Mozart zijn vertaald in het Nederlands en illustreren samen met een eenvoudig poppentheater een meeslepend verhaal over liefde en magie. Je hoeft niet groot en serieus te zijn om te ontdekken hoe leuk opera kan zijn!
Als Rosina hoort dat haar vriendje haar in de steek laat, is ze heel verdrietig. Totdat ze de vogelman Alfonso tegenkomt. Die vindt haar wel leuk en doet zijn best haar voor zich te winnen. Of het lukt? En wat doet die heks daar trouwens midden in de nacht in de tuin?

Het is de fascinatie voor een generatiegenoot die Helmert Woudenberg er toe aanzet om dit seizoen in de huid te kruipen van de man die onnoemelijk veel maatschappelijke reacties teweegbracht. Hij onderzoekt Fortuyns persoonlijke ontwikkeling om tot inzichten te komen. Zonder een politiek standpunt in te nemen. Zonder verguizing of oordeel. Helmert Woudenberg is een gerenommeerd acteur, regisseur en docent. Hij is begonnen als één van de oprichters van het Werktheater en is regelmatig te zien op televisie (o.m. Baantjer) en in Nederlandse films (o.m. Max Havelaar, Blue Movie, Van God Los, Polleke).

Sinds de jaren zestig staat hij al aan de top, singer/songwriter Iain Matthews, en ook al heel wat jaren treedt hij met groot plezier op in het Beauforthuis, dat hij eens een van de fijnste speelplekken noemde, die hij ooit had aangedaan. En dat wil wat zeggen uit de mond van een man die al tientallen jaren over de hele wereld optreedt. En zoals Iain een zwak heeft voor het Beauforthuis, zo hebben wij dat voor hem en zijn werk, dat loopt van klassiekers als Woodstock en groepen als Fairport Convention tot zijn prachtige muziek van nu en de vele samenwerkingsverbanden (o.m. Eric Taylor, Ad van der Veen) die hij steeds weer aangaat.
Vanavond weer eens solo met het beste uit zijn enorme repertoire.

Als je naar de speellijst van Michiel kijkt, dan zie je dat hij vaker in het buitenland speelt dan in Nederland en we zijn dan ook ook erg trots dat hij met zijn NL-tour ook het Beauforthuis aandoet.
We weten dat Michiel om de duvel niet bang is en onbevangen ingaat op de dingen die op zijn pad komen (zoals bijvoorbeeld zijn beruchte opera voor de koningin van Qatar). Zo belde hij onlangs op dat hij graag een Gast wilde meenemen voor het concert in het Beauforthuis. We mogen niet doorvertellen wie deze gast is, maar we zouden zeggen: laat u verrassen.

naschrift
De ‘very special guest’ was Gino Vannelli. Door sommigen reeds geraden, voor anderen een complete verrassing. 

Hermine Schneider – trompet, tuba, slagwerk en film, Frederike de Winter – marimba en slagwerk, Onno van Swigchem – saxofoons en slagwerk, Rob Dirksen – contrabas, Tom van Wijgaarden – techniek

Een fascinatie voor water vormt de basis voor deze voorstelling waarin muziek, beeld en geluid als stromend water in elkaar overgaan. Waar verandert geluid in muziek en waar wordt beeld geluid? Weet u het? Voor en na de film Waterproof (die genomineerd was voor de NPS New Arrivals) speelt Waterproof live composities en improvisatie voor marimba, sax, trompet en… water. Filmbeelden zijn onderdeel van composities en vice versa, maar staan ook naast elkaar. Deze voorstelling is een genot voor het oog en het oor! Hermine Schneider is componiste, trompettiste en filmmaakster, zij studeerde in 1993 af aan het conservatorium.

Hermine Schneider studeerde trompet aan het Sweelinck Conservatorium in Amsterdam en haalde haar diploma in 1993. Sindsdien is zij op vele fronten actief. Ze speelt uiteenlopende stijlen en in diverse groepen en bands. Componeert voor vele bands en orkesten. Ze geeft workshops, speelt theater, maakt foto’s en heeft nu haar eerste film gemaakt.

De film is voortgekomen uit een aantal muziektheatervoorstellingen die zij gemaakt heeft met Timbila. Naar aanleiding daarvan is zij gaan experimenteren met water en muziek. Om het dichtbij te halen, alles wat je mist in het theater, kon prachtig een film gemaakt worden.
Door vanuit het niets te beginnen en te kijken wat er ontstaat, is een van de belangrijkste benaderingswijzen. Inspelen op wat er op het moment gebeurd en verder spelen met wat zich aandient.

Koperkwartet KWIVR en verteller Rudi van Hest brengen Roodkapje zo, dat kleuters op een leuke manier kennis kunnen maken met kamermuziek. Al zingend, klappend en lopend nemen zij hen mee naar het huisje van grootmoeder.
Uit Roodkapje: Er was eens een meisje dat Roodkapje genoemd werd, omdat ze altijd een rood mutsje droeg. Dat had haar grootmoeder, die in het bos woonde, voor haar gemaakt. Op een dag zei de moeder van Roodkapje: ‘Luister eens Roodkapje, grootmoeder is ziek en nu mag jij haar een fles sinaasappelsap en een lekkere koek brengen. Daar wordt grootmoeder snel weer beter van’. ‘Goed moeder’, zei Roodkapje en ze ging op weg naar het huisje van haar grootmoeder. ‘Lopen jullie mee…?’

Ellen ten Damme is al meer dan 10 jaar een gerespecteerd actrice/zangeres-componiste. Bekend uit de tv-serie Pleidooi en de reclames van Zwitserleven, maar ook van films als All Stars, No Traines No Planes en de jongerenkaskrakers Costa en Volle Maan. Ze trad op met de band Soviet Sex (samen met schilder Peter Klashorst) en heeft twee soloalbums gemaakt: Kill your darlings (1995) en I am here (2001). Ze wordt beschreven als een vrouw met vele gezichten. Ze zingt, acteert, musiceert, componeert, schrijft en danst, al die verschillende talenten komen tot uiting in haar muziek. Begeleid door haar eigen band zal ze ‘unbeschreiblich weiblich’ de mooiste liedjes van onze oosterburen en Engelstalige songs van… zichzelf vertolken.

Stormvogel – piano, synthesizer, zang; Onno Witte – slagwerk; Thomas W. Andersen – contrabas; Jeroen Pek – fluiten; Tineke Postma – saxofoon
met een wandeling met glaskunstenaar Hielke Brugts, beeldend kunstenaar Ieteke van Kuik en oud-boswachter Huub Berger

Alles is altijd anders in het Beauforthuis. Vandaag nemen glaskunstenaar Hielke Brugts, beeldend kunstenaar Ieteke van Kuik en boswachter Huub Berger u mee het bos in. Al wandelend zult u nader kennismaken met deze figuren en onderweg is een expositie ingericht in het bos. Ook wordt u er iets te drinken aangeboden. Daarna een concert van Stormvogel & special guest Tineke Postma. Natuurlijk zijn er bij het concert ook weer tapas verkrijgbaar aan de bar. De wandeling start om 15.30, het concert om17.30 u.

Stormvogel (piano, synthesizer, poetry) treedt aan met zijn vernieuwde Alter Ego JazzBarock Consort, bestaande uit Onno Witte, Thomas W. Andersen, Jeroen Pek en Tineke Postma. Zonder uitzondering virtuoze en veelzijdige musici, die hun strepen verdienen in de nationale en internationale wereld van jazz en improvisatie. De Maarnse fluitist Jeroen Pek geniet enige bekendheid in binnen- en buitenland, behalve om zijn fluitspel om zijn compositorische talenten. Hij produceerde enkele CD’s onder zijn eigen naam, werkte met talloze grootheden en participeert momenteel in diverse projecten met Stormvogel op het gebied van jazzrock en multidisciplinaire kunsten. Soliste Tineke Postma (alt- & sopraansax) werd afgelopen jaar in Cannes verkozen tot “international revelation of the year”. De Friezin won talloze prijzen en onderscheidingen, schittert op alle denkbare podia en festivals in binnen- en buitenland en haar eerste drie albums zijn een groot succes in de VS en Japan. Door hun persoonlijke inbreng geven zij vorm aan het project Synergie, door Stormvogel omschreven als “werken in gemeenschap van vrijheid”.

Voorafgaand aan het concert wandelen we onder leiding van de kunstenaars Hielke Brugts en Ieteke van Kuik door het bos, om te eindigen bij hun openlucht expo. Beiden zullen vertellen over hun werk, waarbij ook nog wat te drinken is.

The London Band treedt weer aan: ditmaal kunt u luisteren naar een van de grootste cellisten ter wereld: Mirel Iancovici. Ook onze eigen diva Joke de Vin doet mee. Zij is o.m. bekend van de smeuïge masterclasses tijdens de OPERA!-week. Vanavond hoort u vijf meesterlijke stukken voor cello, klarinet en piano van Max Bruch. Een bewerking van Chaussons meeslepende Chanson Perpétuelle door Arne Werkman. En als klap op de vuurpijl: drie spetterende tango’s van Piazzolla, live & kicking!

Mirel Iancovici is een van de meest vooraanstaande cellisten in de wereld. Hij won de internationale Casals Centanery en het Gaspar Cassado Concours, en soleert in zalen als Carnegie Hall en de Berlijnse Philharmonie. Zijn grote voorliefde voor kamermuziek maakt het bijzonder om hem bij ons te hebben. Naast romantische werken van Brahms en Max Bruch vindt deze middag een uitvoering plaats van Ernest Chausson’s sensuele Chanson Perpetuelle. Bij zijn dood liet hij een niet voltooide bewerking van dit lied na. Zijn leerling Jeanne Raunay werkte de alom bekende begeleiding uit voor piano en strijkkwartet en nu heeft de Nederlandse componist Arne Werkman een versie voltooid voor klarinet, cello en piano.

Net als bij de première van deze versie in Londens Wigmore Hall zal ook nu de solopartij worden vertolkt door mezzosopraan Joke de Vin, een goede vriendin van het Beauforthuis. Na het winnen van het Vocalistenconcours in Den Bosch voert haar carrière haar over de hele wereld en werkt ze met dirigenten als Charles Dutoit en Valery Gergjev. Haar talent om een intieme, ontroerende sfeer te creëren maakt haar een graag geziene gast op kamermuziekpodia.

Ernst Paul Fuchs (piano) & Mignon Primus (sopraan)

Romantische recital met werken van Brahms, Grieg, Wolf 

De ochtend in Klaagmaarnietland begint zoals altijd. De zon komt langzaam op, Koning Klaagmaarniet ligt hard te snurken en het kasteelpersoneel wordt vrolijk wakker. De Hofdame poetst haar tanden, de hoofdlakei maakt z’n paardrijlaarzen schoon en Karel de Kok is slaperig op weg naar de keuken.
Het lijkt een hele normale zomerdag te worden op het kasteel. Maar dan staat de postbode voor de deur. Hij heeft een wel heel bijzonder pakje voor Karel de Kok. Natuurlijk is Karel dolblij met het spannende cadeau. Maar dan gebeuren er ineens hele vreemde dingen…

Op Internationale vrouwendag spelen in het Beauforthuis Dorine Wiersma en Mylou
Frencken. Twee uiterst grappige mooie en muzikale vrouwen voor één geld…

Dorine kennen we net zo lang als het Beauforthuis bestaat en al haar stukken heeft ze veelvuldig bij ons uitgeprobeerd, eraan geschuurd en geschaafd. Nu komt ze met een geheel nieuwe voorstelling van herkenbare, soms meedogenloos directe en wraakzuchtige liedjes.
Ze trad regelmatig op in het voorprogramma van Flairck, waarvoor ze ook liedjes componeerde. In 2000 maakte ze met Barbara Tiggeler als het duo De Doos haar debuut. En daarmee bereikten ze de finale van het Amsterdams Kleinkunstfestival, speelden ze op de Parade en Curaçao. Vanaf 2003 ging Dorine alleen verder. Als soliste stond zij in de finale van het Leids Cabaretfestival en haalde de tweede plaats.

Vanavond neemt Dorine als gast mee Mylou Frencken.
Mylou Frencken (1966 -geboren in Amsterdam, opgegroeid in Haarlem, en nu alweer geruime tijd woonachtig in Alkmaar) studeerde af in 1991 aan de Academie voor Kleinkunst en won in 1991 de Persoonlijkheidprijs van het Cameretten Festival. Hoewel de meeste mensen haar vooral zullen kennen als de zingende bardame uit de televisiequiz Met het Mes op Tafel, is Mylou Frencken veel meer dan dat.
In vakkringen wordt Mylou Frencken beschouwd als één van de betere vrouwelijke singer/songwriters die ons land rijk is. Haar werk, ook wel omschreven als ‘het betere Nederlandse lied’, kenmerkt zich door een heel eigen geluid en een prettige maar vertwijfelde kijk op de wereld. Mylou creëert een sfeer van intimiteit en verrassing. Met haar pianospel en de “miniatuurtjes” die haar liedjes zijn, is ze, zoals een journalist het zo treffend omschreef, ‘als de zon in februari’.
Behalve voor zichzelf schrijft Mylou Frencken voor onder anderen Angela Groothuizen en Brigitte Kaandorp en het televisieprogramma Sesamstraat. Verder was zij wekelijks te beluisteren met eigen werk in het radioprogramma Andermans Veren. In september 2005 kwam de cd Alles Nog Prachtig uit, waarop zij samenwerkt met een aantal gerenommeerde muzikanten uit de wereld van kleinkunst en lichte muziek.

Ernst Paul Fuchs (piano) & Mignon Primus (sopraan)

romantische recital met werken van Brahms, Grieg, Wolf

Raymond van het Groenewoud – zang; Steven van Goor – bas; Bertus Borgers – sax, gitaar

We hebben weer een verrassing voor u! ‘Raymond zat op zijn krukje zoals wij hem het liefste zien: sober, in het zwart gekleed met een mysterieuze glimlach om zijn lippen. “Er zit een monster in mij”, zong hij zacht en toen de contrabassist Steven van Gool erbij kwam, ondeed hij dat beest van de ketens. Met veel humor en pit fietste het trio door een set die switchte van dolkomische meezingers naar tristesse, zonder daarom te bruusk van de hak op de tak te springen,’ aldus De Standaard.

Graag leren samenspelen? De musici van vanavond, Francien van Tuinen (zang), Jesse van Ruller (gitaar), Maarten van der Grinten (gitaar) en Jeroen Vierdag (bas) geven een comboworkshop.
Een basisniveau is handig, maar je hoeft geen toptalent te zijn. Heb jij het lef om hier aan mee te doen? Schrijf je dan snel in per e-mail of bel 0343 – 49 18 58. Iedereen die wil komen kijken is van harte welkom!

Wegens succes op herhaling: speciaal voor pianisten tot ongeveer 25 jaar.

Alex Roeka is iemand die wij in het Beauforthuis al geruime tijd op de voet volgen. En sinds hij in 1999 de Annie M.G. Schmidt-prijs won, is zijn bekendheid flink toegenomen. “Een chansonnier zoals Brel was, een popdevil en rebel als Dylan kon zijn en een tekstdichter zoals alleen Roeka is” schreef de pers over hem.
Dit seizoen komt hij met zijn vijfde muziektheaterprogramma. Dit programma, Hadeskade genaamd, mag met recht een mijlpaal worden genoemd. Het is namelijk het tiende seizoen dat hij en zijn veelgeprezen band langs de theaters trekken, gesteund door zijn groeiende schare fans en juichende recensies. Zijn nieuwe programma gaat over leven, liefde, verlangen, onze tijd en het voorbijgaan van de tijd, de melancholie daarover en de levenslust die zich daar weer tegen verzet.

Gewapend met kleurpotloden en papier gaan we samen met de musici van The London Band klanken kleuren, terwijl je ouders een boswandeling maken.

Na het bijzondere concert van december (“Het was aangekondigd als magisch, en het wàs magisch,” liet een van onze bezoekers weten) opnieuw een avond waarin Eric Vaarzon Morel enerzijds de flamenco in ere houdt, en anderzijds een uitstapje naar andere sferen maakt. Vanavond mengt hij zijn Spaanse gitaar met de Arabische klank van Casita’s stem en het overrompelende improvisatiespel van Van Geel. Dat gaat fantastisch! De flamenco is immers deels in het Midden-Oosten ontstaan en ook de geluidseffecten van Van Geel hebben een oosterse klankkleur. Dit belooft opnieuw een adembenemende ervaring te worden!

Erik Visser – gitaar; Hans Visser – gitaar; Peter Weekers – fluiten; Annet Visser – fluiten; Judy Schomper – viool

Flairck, voor het eerst sinds eind jaren zeventig weer op tournee in de oorspronkelijke bezetting en uitgebreid met dansers van muziektheater Zenga. De vijf podiumbeesten van Flairck, met gezamenlijk ruim een eeuw toneelervaring, kijken voor het eerst sinds hun oprichting terug. Ze laten horen waarom de groep destijds meteen zulke hoge ogen gooide. Met een enorm instrumentarium, afkomstig uit alle windstreken, worden de meesterwerken van Flairck nieuw leven ingeblazen. Deze Reunion van krachten, de legendarische bezetting van Flairck met medewerking van de acrobatische wonderdokters van Zenga staat garant voor een heerlijek avond van muzikaliteit en originaliteit.

Festival Strings kamerorkest: David Lewis – viool; Christian Persinaru – viool; Manja Smits – harp; Stefan Hofkes – piano
werken van Grieg, Elgar, Debussy en Bach (concert voor twee violen)

Ter afsluiting van het Muziek!-seizoen hebben we het kamerorkest Festival Strings uitgenodigd. Een orkest met een geweldige reputatie, bestaande uit topsolisten afkomstig uit heel Europa. Voor dit orkest, opererend vanuit het Engelse Berkshire, moet natuurlijk Engelands meest gevierde componist op het programma. Elgars Serenade voor strijkers voert je naar de rolling hills en de glorieuze countryside. Griegs beroemde Holberg Suite hoeft geen introductie. Debussy’s zinderende Dansen voor harp en strijkorkest zijn rechtstreeks uit een Monet-schilderij geplukt, helemaal wanneer uitgevoerd door Nederlands topharpiste Manja Smits. Als bonus horen we Bachs ongeëvenaarde Concert voor twee violen. Een concert of landscapes not to be missed!

Hans Zomer – bariton; Stefan Hofkes – piano; Floris Verbeij – piano

Ook al is het bijna zomer, van Die Winterreise krijg je nooit genoeg! Vooral niet als de liederencyclus in begrijpelijk Nederlands wordt uitgevoerd. Die opdracht kregen leerlingen van het Stromenland (Amersfoort), Revius (Doorn) en Christelijk Lyceum Zeist. Zij maakten hertalingen van Schuberts liederen, net als Jan Rot ooit deed.
Ter afsluiting van de concertserie Muziek! spelen Stefan Hofkes en Hans Zomer hiervan de mooiste en worden ze meteen opgenomen voor cd.
Enkele bijzondere, vrije hertalingen worden na de pauze voorgelezen door de leerlingen zelf, muzikaal omlijst door de Utrechtse jazzpianist Floris Verbeij.

Roma (Zigeuner) dansopleiding Romano Kheljipo toont het publiek met trots haar 3de jaars studenten, die vanmiddag op feestelijke wijze hun diploma in ontvangst nemen. Maar natuurlijk brengen zij eerst hun choreografie op toneel.
Dit was één van hun opdrachten: een choreografie maken, met andere dansers/danseressen instuderen, en dan ook nog als solist duidelijk naar voren komen.
Het wordt evenals vorig seizoen weer een heel afwisselend programma. De diploma-uitreiking zal voor de pauze plaatsvinden.

Na de pauze kunt u gaan kijken en luisteren naar een concert van het orkest Maljaki Luludji (Wilde Bloem).
Na afloop van het programma is er voor de bezoekers de mogelijkheid om ook zelf te dansen!

Janne Schra – zang; Diederik Rijpstra – trompet; Tony Roe – toetsen; Arriën Molema – gitaar; Lucas Dols – contrabas; Maarten Molema – drums

Bossanova, jong, hip, jazzy, vlot, fris, opzwepend, pop, blij, blues, serieus… Woorden schieten tekort voor deze band met een wel heel charismatische jonge zangeres, Janne Schra. Ze  beschikt over een overrompelende en uiterst beweeglijke performance en trekt het publiek binnen vijf minuten in haar net, waar ze het houdt tot het einde van het concert. Maar het is niet alleen de zangeres die zorgt voor de sneltreinvaart waarmee de groep naar de top racet. Dat doen ook de instrumentale bijdragen van de band. Na hun verrassende optreden op North Sea 2006 is Room Eleven verzekerd van een plaats in de jazzscene. Of blues. Of toch pop. Ach, maakt niet uit, het is gewoon een heerlijke band.

John Abercrombie – gitaar; Hein van de Geyn – bas; Ed Verhoeff – gitaar; Hans van Oosterhout – drums

“Een avondje Baseline is altijd een genoegen en helemaal als het trio wordt versterkt met een fantastisch gitarist als John Abercrombie. Dat moeten veel mensen hebben gedacht want toen ik om vijf voor negen de trap op liep naar het Bimhuis stond er nog een enorme rij voor het loket. John Abercrombie is een oude bekende van Hein Van de Geyn, John en Hein speelden vroeger samen in een trio met drummer Joe LaBarbera. Handig was dat echter niet voor Hein dus toen praktische omstandigheden hem noopten om om te zien naar andere musici om mee te spelen waren gitarist Ed Verhoeff en ‘buurman’ Hans van Oosterhout een goede keus die al meer dan tien jaar stand houdt. Een bomvol Bimhuis kon deze avond genieten van een Baseline op zijn best dat door John Abercrombie nog net een vleugje extra pit en body meekreeg. (…)
Het concert werd afgesloten met het schitterende nummer ‘Serenity’ en de ‘Tri Tone Blues’ en natuurlijk kwamen de musici niet weg zonder toegift. Ik sprak na het concert even met een paar mensen voor wie deze avond een eerste kennismaking was met Baseline en het was overduidelijk dat dit zeer goed was bevallen.”
Aldus hetverslag van hun concert in het Bimhuis op www.jazzpodium.nl

Een concert van Buiten Westen, Knock-Out en Freakin’ Factory.
Een productie van Theater Totaal: Muziek en Theaterwerkplaats voor mensen met een verstandelijke beperking. Deze bijzondere artiesten met uitzonderlijk talent voor muziek , spelen de sterren van de hemel , met een aantal zelfgeschreven teksten. Onder professionele begeleiding worden deze concerten met veel enthousiasme uitgevoerd. Het is hun lust en hun leven.

Theater Totaal

Anne Chris – zang; Wim Bronnenberg – gitaar; Cord Heineking – bas; Sebastiaan Kaptein – drums; Tom Beek – saxofoon

‘Stiekem één van de beste’, schreef de Volkskrant over gitarist Wim Bronnenberg. En het Parool over Anne Chris: ‘Ze zingt ingetogen zonder extreme uithalen, maar wel loepzuiver en met een bijzondere timing’. Dit dubbelconcert kan daarom niet stuk. Voor de pauze krijgt u akoestisch en elektrisch spel van het Wim Bronnenberg Trio.
Na de pauze voegt Anne Chris zich bij hen voor een vleugje jazz, pop en ritmische Braziliaanse klanken.
Speciale gast vanavond is saxofonist Tom Beek. En niet Tineke Postma, zoals eerder vermeld.

Wim Bronnenberg
Anne Chris

Iain Matthews gaat in zijn Common Grounds concerten niet alleen muziek maken, maar ook in gesprek met het publiek. In zes concerten probeert hij met verschillende muzikanten het mysterie rond de ‘perfecte song’ te doorgronden.

We trappen af met niemand minder dan Nemo Jones en Boo Hewerdine. Nemo Jones tourde jarenlang met de succesvolle dance band Faithless en maakt solo verstilde luistermuziek, prachtig en geïnspireerd gespeeld. Hewerdine was voorman van de Britse band The Bible en is zo’n typische artiestenartiest. Zo componeerde hij songs voor kd lang en vele andere collega’s. Hij figureert in het favorietenlijstje 31 songs van de Engelse schrijver Nick Hornby.

Vanaf 18.00 uur is de zaal open en kun je lekkere tapas eten. Het concert begint om 19.00 uur. Om 22.00 uur afterparty met DJ Marthen van Batenburg, sinds 1988 pianostemmer van het Beauforthuis. In zijn platencollectie zit filmmuziek van Old Shatterhand, Crosby, Stills & Nash, maar hij heeft ook veel lp’s die niemand kent (Les Paul & Mary Ford op 78-toeren, Charles Trenet’s chansons), afkomstig van obscure winkeltjes. En ook een lp van Steve Reichs concert voor 6 piano’s. Onderga het en laat het gebeuren.

interview met Iain

Na twee jaar hard werken komt de jongensdroom van Robin Zuidam en Ytsen Kooistra uit: op 15 oktober presenteren zij in het Beauforthuis te Austerlitz als Republiek van de Muziekhun CD Echt!. De CD bevat elf zelf geschreven Nederlandstalige liedjes. Uniek aan dit project is dat vanaf de eerste noot tot en met het verzenden van de CD”s alles in eigen beheer, onder het eigen label YBK, wordt uitgevoerd.
Het begon met het liedje dat pianist Ytsen Kooistra schreef om zijn vriendin ten huwelijk te vragen. Via via leerde hij zanger Robin Zuidam kennen en in het geheim namen ze het liedje “Wil Jij Met Me Trouwen” op. Zij zei “Ja!” en de basis voor een bijzondere samenwerking was gelegd.
Een jaar lang repeteerden ze wekelijks op nieuw werk totdat er voldoende liedjes geschikt werden bevonden voor een complete CD. Om een professioneel niveau te kunnen waarborgen, werd besloten om samen te werken met een aantal van de beste sessiemuzikanten van Nederland: Ton Dijkman op drums (Marco Borsato), Norbert Sollewijn Gelpke op bas (Karin Bloemen), Marcel Fisser op gitaar (Ruth Jacott) en Mandy Huydts als zangeres (René Froger) in het duet “Al Die Jaren”.

De CD is vanaf 15 oktober te koop via de eigen website: www.republiekvandemuziek.nl
Behalve de CD, kunnen daar ook losse mp3-tjes en de bladmuziek tegen betaling gedownload worden. Daarnaast is de CD te bestellen via de reguliere cd-speciaalzaken.

Robin Zuidam, werkzaam als winkelmanager: “Ik ben ongelofelijk trots op het eindresultaat! Ik heb mijn hand, mijn hart en mijn ziel in de muziek gelegd en hoop dat de luisteraar dat ook zo voelt.”

Ytsen, in het dagelijks leven adviseur in de telecom: “Als ik over 25 jaar in de spiegel kijk, kan ik oprecht zeggen dat ik alles heb geprobeerd: de beste muzikanten, de meest prestigieuze studio’s, een creatieve fotograaf en dito ontwerper en een eigen website. We gaan er alles aan doen om dit tot een echt succes te maken!”

Chris Hinze – fluit; Kai Uwe Kuechler – foto’s

Voor fluitist, componist en reiziger Chris Hinze staat muziek centraal. Al ruim 25 jaar communiceert hij muzikaal met vreemde culturen. In Tibet verzamelde hij niet alleen fantastische muziek, maar ook prachtig beeldmateriaal. Gefascineerd door de wereld die Tibet heet deed hij in ’93 zijn eerste Visual Concert: inventief spel op diverse fluiten, schitterend beeldmateriaal en persoonlijke verhalen.
Nu heeft hij de bekende Berlijnse fotograaf en wereldreiziger Kai Uwe Kuechler aangetrokken om samen een tour door Nederland en Duitsland te doen.
Tibet Impressions Visual Concert neemt u mee naar de onbekende en fascinerende wereld van de Tibetanen, hun kloostergemeenschappen en hun elven temidden van de allesoverweldigende natuur. Je waant je op reis over het dak van de wereld.

We openen de serie Muziek! Live and kicking met een zinderend concert in Spaanse stijl. De geniale cellist Mirel Iancovici laat zijn passie voor Spanje horen met de meeslepende klassieke composities van De Falla, Granados en Cassado. En wie anders dan onze huistroubadour Eric Vaarzon Morel kan die andere kant van Spanje laten zien, met zijn opzwepende flamencomuziek. Geniet mee, onder het genot van een bordje Spaanse tapas en een glaasje sangria natuurlijk.

Eric Vaarzon Morel vs Mirel Iancovici

De klassieke serie Muziek! Live and kicking bevat drie concerten waar klassieke muziek een andere muziekstijl ontmoet. In januari zoeken we overeenkomsten tussen de bassen van Bach en jazz en in april zingt zangeres Amy Catt de mooiste liederen uit zowel de opera als het American Songbook. We trappen op 28 oktober af met Jealousy part I, een klassiek tapasconcert gewijd aan Spanje. Niemand minder dan klassiek cellist Mirel Iancovici en flamencogitarist Eric Vaarzon Morel laten de verschillende muzikale kanten van Spanje zien. Ze spelen samen en los van elkaar. Een goede reden om hen enkele vragen voor te leggen en te kijken hoe verschillende zij zijn.

Wat is je favoriete Spaanse componist?
Eric Vaarzon Morel: Mijn favoriete Spaans klassieke componist is Manuel De Falla, omdat hij ook flamenco elementen in zijn composities heeft verwerkt en zo ook de Spaanse volksziel. En omdat ie ook een prachtig stuk voor gitaar heeft geschreven.
Mirel Iancovici: De Falla – al vond De Falla zelf Claude Debussy de beste Spaanse componist. Debussy is bijna nooit in Spanje geweest, maar zijn composities zitten vol met Spaans karakter.

 

Wat verwacht je van dit concert?
Eric Vaarzon Morel: Ik wil nooit iets verwachten van een concert omdat ik dan verwachtingen ga scheppen.
Mirel Iancovici: Ik verwacht een boeiende en intrigerende avond, een concert met veel vuur! Dat is zeker.

Welke tapas moeten wij deze middag serveren?
Eric Vaarzon Morel: Ik ben gek op gambas, al ajillo of a la plancha, maakt niet uit, pimientos fritos en sardinas.
Mirel Iancovici: Alle tapas met zeevruchten vind ik lekker.

o.m. De Falla, Granados en Cassado

Hans de Booij – zang/piano/gitaar; David Poltrock – piano/accordeon; Jo Cassiers – gitaren/bas

De man van ‘Annabel’ en ‘Een vrouw zoals jij’ is terug! Op zijn nieuwe cd ‘Emocratie’ laat Hans de Booij horen dat hij ‘nog altijd tot de topvertolkers van het kwaliteitsvolle Nederlandse lied behoort’, aldus het AD.

Een avondvullend liedjesprogramma van Dick van Altena en Ruud Hermans, twee zangers die elkaar uitstekend aanvullen. Dit keer niet alleen country, maar ook schitterende liedjes van Dick in het Gelders dialect. Dick was de voorman van Major Dundee en is vooral bekend als schrijver van meer dan 900 liedjes, van kinderliedjes tot countrysongs, maar ook liedjes in het Gelders. Hij hervatte zijn vroegere samenwerking met Ruud en nu zijn ze terug bij hun roots: de man, zijn gitaar en zijn liedjes.
Een countryman? Zo zou Ruud Hermans zich vandaag de dag niet meer willen noemen. Nee, met die aanduiding doe je zijn tegenwoordige muziek tekort. Naast country hoor je bij hem ook een flinke portie folk, een muzieksoort die beter past bij zijn niet altijd even zonnige teksten.

Christiaan de Jong – compositie, vertelling, fluiten, gitaren, electronica; Mike Svoboda – trombone; Wu Wei – shen en andere traditionele Chinese instrumenten

Een heerlijke middag voor kinderen om naar een sprookje en internationale muziek te luisteren en spelenderwijs nog wat over muziek te leren ook.
Christiaan de Jong is componist, fluitist en gitarist met een sterk interculturele grondslag. Samen met Mike Svoboda (trombone, speelde o.m. met Zappa en Stockhausen) en de virtuoze Chinese Wu Wei (o.a. op shen) zal hij een sprookje vertolken: De Rijke Bramenplukker van Godfried Bomans, vorig jaar in Barcelona in première. Christiaan de Jong is dan ook artistiek directeur en oprichter van Projecte Internacional d’Influencies Musicals (een internationaal festival voor vernieuwende muziek).

Johannes Brahms
Vier balladen opus 10

Ludwig van Beethoven
Sonate opus 57 (Appassionata)
Allegro assai – Andante con moto – Allegro ma non trappo

PAUZE

Franz Liszt
4 Etudes d’exécution transcendante
Eroica – Ricordanza – Mazeppa – Feux Follets

Sergei Rachmaninoff
3 Préludes
– Opus 23 nummer 2
– Opus 23 nummer 4
– Opus 23 nummer 5

Mili Aleksejevitsj Balakkirev
Islamey – Fantaisie orientale

Daniël Wayenberg schrikt nergens voor terug. Hij is zo vergroeid met het klavier dat de moeilijkste stukken peanuts lijken als je ze hem ziet en hoort spelen. Dat hij ondertussen de pensioengerechtigde leeftijd ruimschoots is gepasseerd, lijkt hij zelf nauwelijks te hebben gemerkt. Hij gaat gewoon door. Net als beroemde voorgangers als Horowitz en Rubinstein kán hij gewoon niet anders dan pianospelen.
Zit hij dan de hele dag achter het klavier? Nee, studeren doet hij niet meer zo enorm veel. Het is vooral een kwestie van de stukken bijhouden, in de vingers houden. In zijn vrije tijd speelt hij graag computerspelletjes, en daar schaamt hij zich niet voor. Het is immers ook een manier om de vingers soepel en warm te houden.

Deze avond speelt Daniël Wayenberg in de serie Muziek! machtige pianowerken die gecomponeerd zijn door wereldberoemde pianisten uit de negentiende eeuw, de eeuw van de romantiek. Franz Liszt, Ludwig van Beethoven, Sergej Rachmaninov, stuk voor stuk golden ze als ‘klavierleeuwen’ voor wie geen akkoordgreep te omvangrijk, geen loopje te snel, geen passage te ingewikkeld was. Sterker nog, soms leek het of ze het expres zo moeilijk mogelijk componeerden zodat niemand anders dan zijzelf het zouden kunnen spelen.

Helaas, dan hebben ze toch buiten Daniël Wayenberg gerekend. Wij kennen hem lang genoeg om te weten dat hij zonder schroom in het rijtje van deze klavierleeuwen mag worden geplaatst. Want ja, hij speelt de sterren van de hemel in muziek die moeilijk is maar vooral heel mooi: groots, meeslepend, ingetogen, het komt allemaal voorbij. Muziek uit de romantiek zit hem, zoals hij zelf zegt, ‘in het bloed’. En trouwens, hij componeert ook. Al zullen we daar op dit concert niets van horen.

Eric Vloeimans – trompet; Jasper van Hulten – drums; Gulli Gudmundsson – bas; Jeroen van Vliet – toetsen

‘Tijdens het beluisteren van de cd Gatecrashin’ denk je onwillekeurig aan Miles Davis. Wat Vloeimans in ieder geval gemeen heeft met Miles is, behalve zijn trompetspel, het talent om mensen om zich heen te verzamelen die hem kunnen inspireren.’ – Jos van den Burg in Plat Mania.
Nu kunnen we Eric Vloemans eens van een andere kant zien, minder lyrisch, maar wel met stuwende grooves en beats en de nodige elektronische effecten.
Eric schroeft  het tempo stevig op. Drummer Jasper van Hulten zorgt voor popgeoriënteerde ritmes en de krachtige bas van Gulli Gudmundsson drijft de spanning op een jazzy manier hoog op. Jeroen van Vliet bespeelt voornamelijk zijn (elektrische) Fender Rhodes en bepaalt in hoge mate de muzikale sfeer.

Eric ontving op 6 november een Edison voor zijn werk met Gatecrash.

Marc van Vugt – git./comp.; Ineke van Doorn – tekst, zang; Angelo Verploegen – trompet; Mete Erker – saxen; Jeffrey Bruinsma – viool; Paul Stouthamer – cello; Paul Berner – contrabas; Joost Lijbaart – drums; Ingmar Heytze – presentator/voice-over

Alice in space is de hedendaagse versie van Alice in Wonderland. Een concert met voordracht en muziek: bloemrijk, absurdistisch, emotioneel geladen en filosofisch, en vol met onverwachte wendingen.
Alice, een serieuze hardwerkende vrouw, werkt op het departement van Nutteloze Zaken. Elke dag baant zij zich een weg van huis naar kantoor en terug. Tot ze op een dag geheel onverwacht een intergalactische prijs wint en zich een avontuurlijke zoektocht ontwikkelt tussen wormgaten en tijdzones.
De muzikanten improviseren en maken gebruik van projecties en geluidseffecten.

Piter Wilkens – zang, gitaar; Sytse Wilkens – bas; Rik Meijer – gitaar

In Nederland is de naam Cornelis Vreeswijk verbonden aan nummers als De Nozem en de Non, Veronica en Misschien wordt het morgen beter. In Zweden heeft Vreeswijk inmiddels een legendarische status met o.m. een jaarlijks festival rond zijn muziek en een Vreeswijk Cultuurprijs.
Piter Wilkens stond vanaf 1979 aan de basis van de Friese popscene en is de best verkochte friestalige artiest binnen en buiten Friesland. Voor hem is Vreeswijk een grote inspirator, die op gelijke hoogte staat met singer/songwriters als Bob Dylan en Jacques Brel. Piters laatste album en zijn nieuwe theaterprogramma It fûgeltsje yn myn gitaar staan daarom in het teken van Cornelis Vreeswijk.

We beginnen de avond met de documentaire van producer en pianist Berndt Egerbladh over de legendarische troubadour, waarin hij Vreeswijk vergelijkt met Billie Holiday en hem een genie noemt. Daarna volgen twee sets van Piter Wilkens.

Vreeswijk is het beste dat wij sinds Rembrandt van Nederland hebben gekregen

Cornelis Vreeswijk (IJmuiden, 1937) emigreert in 1949 met het gezin naar Zweden. Zijn hart ligt bij de muziek en in 1964 verschijnt zijn eerste plaat Ballader och oförskämdheter. De liederen gaan over hoeren, zwervers en andere minder fraaie kanten van de goed georganiseerde Zweedse samenleving.
De plaat is binnen mum van tijd uitverkocht. In 1972 komt in Nederland zijn debuutalbum uit met ‘Veronica’, ‘De Nozem en de non’ en ‘Misschien wordt ’t morgen beter’. Een groot succes. De twee volgende platen slaan niet aan in Nederland (in Zweden heeft hij dan inmiddels al meer dan tien LP’s op zijn naam staan).

Waarom blijft onduidelijk. Wel is duidelijk dat Vreeswijk in deze periode privé-problemen heeft. In 1982 zet de gelouterde Vreeswijk opnieuw Nederlands werk op de plaat. Ballades van de Gewapende Bedelaar is volgens velen zijn beste Nederlandse plaat, met nummers als  De capucijnersamba en Persoonlijke Peter. Voor het eerst komen de kracht van zijn veelzijdige muziek, zijn poëtische teksten en zijn humor volledig tot hun recht. De vaste fans in Zweden blijven hem trouw, maar zijn kritische houding gaat veel mensen te ver.

Begin jaren tachtig brengt hij een aantal platen op de markt, waarin zijn oude nummers in een modern jasje zijn gestoken. Het maakt hem populair bij de Zweedse jeugd. Tot in 1985 leverkanker wordt geconstateerd. De laatste maanden van zijn leven werkt hij aan keihard aan zijn laatste plaat, Till Fatumeh, waarop oude nummers in nieuwe arrangementen staan en Vreeswijk afscheid neemt van zijn publiek.

Vreeswijk is in eigen land nu populairder dan ooit. Zoals de literatuurcriticus Bengt Holmqvist het ooit uitdrukte: ‘Vreeswijk is het beste dat wij sinds Rembrandt van Nederland hebben gekregen.’

Over Piter Wilkens

Piter Wilkens zingt op zondag 25 november de liedjes van Cornelis Vreeswijk, vertaald naar het fries. Met de band ‘Okke Hel’ stond Piter Wilkens vanaf 1979 aan de basis van de friestalige popscene. In 1986 ging hij solo en nog steeds staat hij in muzikaal Friesland aan de top. Hij is dan ook de meest gevraagde en best verkopende volledig friestalige artiest ooit.
Piter Wilkens deelde het podium o.a. met Gé Reinders, De Kast, Rients Gratama, MC Remon, het Ricciotti Ensemble en het Noord Nederlands Orkest. Hij tourde door Polen en de Verenigde Staten.
Op het laatste album It fûgeltsje yn myn gitaar heeft hij Zweedse liedjes van Cornelis Vreeswijk vertaald in het Fries. De kritieken op zowel de CD als het gelijkgenoemde theaterprogramma, zijn lovend. Op het ‘Gala van de Friese Popmuziek’ werd hem onlangs, als eerste in de geschiedenis van de Friese popmuziek, uit naam van Stichting Friesland Pop een oeuvreprijs toegekend.

Na het succes van vorig jaar opnieuw Robert Jan Stips, en dat mag je gerust een feestje noemen.Vraag vooral ook verzoek nummers aan uit RJ’s rijke muziekgeschiedenis, via info@stips.net. Denk aan recenter werk met The Nits en Freek de Jonge, of ouder werk met ‘good old’ bands als Sweet d’Buster en Golden Earring. En natuurlijk Supersister, de band met mythische proporties, die bij een reünie (Los Angeles, 1999) na 28 jaar nog fans trok tot uit Canada, Mexico en Japan!
Supersisters She was Naked komt overigens als enige song van nederlandse bodem voor in Corbijns film Control.

De veelzijdigheid van Robert Jan Stips

Op 30 november speelt Robert Jan Stips weer in het Beauforthuis. In een solo-concert waarin hij zijn veelzijdigheid toont, want hij speelt muziek uit zijn hele carrière: van Supersister tot Freek de Jonge. Een aanrader voor iedereen die de verbinding wil leggen tussen nostalgie, goud van oud en moderne professionaliteit in eigentijdse, soms ontroerende en dan weer fris swingende muziek. Ook erg leuk is de mogelijkheid om via info@stips.net verzoeknummers aan te vragen! Geef wel even aan dat het om het concert in het Beauforthuis gaat.

Robert Jan is een van de weinige popmusici die al in de jaren ’60 begonnen is en nu nog steeds iets te melden heeft op muzikaal gebied. Dat is natuurlijk alleen maar mogelijk geweest doordat hij voortdurend nieuwe wegen is blijven bewandelen en ontwikkelingen heeft doorgemaakt. Eigenlijk hoort Henk Hofstede er natuurlijk ook bij, maar in de wat intieme sfeer in het Beauforthuis is het een feest om Robert Jan Stips piano te horen spelen waarbij hij laat zien en horen hoe goed hij – klassiek geschoold – dit instrument beheerst.      

Supersister (‘progressieve pop’) was de eerste groep waarin Robert Jan speelde. In zijn Supersister periode zette hij met het nummer Wow reeds de toon, met de humor die hij nooit meer heeft losgelaten. Alle zes Supersister lp’s zijn inmiddels op cd verschenen. Hun eerste single She was Naked was een heel bijzonder nummer. Gespeeld op het orgel heeft het een rustige romantische aanloop, totdat het losbarst en het orgel er met ons vandoor gaat. Ook in die tijd al vrij revolutionaire en daardoor verfrissende muziek. Met Radio had Supersister in 1972 weer een grote hit. Deed wat denken aan zowel Soft Machine als CCC Inc. Heel vernieuwende muziek in een tijd dat Nederpop nog in de kinderschoenen stond. De derde studio-lp Pudding en Gisteren bevatte veel (taal)grappen en prachtige nummers met dwarsfluit.

Robert Jan heeft met o.a. Golden Earring en Sweet d’Buster, als producer van Gruppo Sportivo en later in The Nits steeds weer met zijn tijd weten mee te gaan. Zijn entree in The Nits, op het vijfde album, markeerde het begin van een compleet andere speelstijl, die meteen succesvol bleek. Op dit album stond ook het geweldige nummer Nescio. Het werd in 1983 een top10-hit, met een fantastisch swingend ritme dat nooit verveelt, hoe vaak je het ook draait. Het album kreeg dan ook terecht een Edison. Het minder commerciële mini album Kilo – nog op vinyl uitgebracht – is een sfeervolle plaat. Daarna gooiden The Nits met Adieu Sweet Bahnhof ook in het buitenland hoge ogen. Nadat The Nits nog diverse Edisons, de BV Pop Prijs en de Gouden Harp hadden gewonnen, kwam het geweldige In the Dutch Mountains uit, een grappig en swingend nummer, dat tot in Oostenrijk toe hoog in de hitparade belandde.

Robert Jan heeft ook veel met en voor Freek de Jonge gewerkt en heeft er net een theatertour met hem opzitten.

met dank aan Louis van Bueren 

Dit jaar opnieuw in het Beauforthuis, de beste Indieband van eigen bodem. Al meer dan 15 jaar een succesnummer, ook hoog scorend in Engeland en de VS – een topprestatie voor een Nederlands bandje! Wie hun talrijke albums beluistert weet ook meteen waarom. En als live-band natuurlijk onovertroffen, zowel akoestisch als versterkt. Neem een voorproefje met een van de concertregistraties op hun website.

In het voorprogramma speelt Swelter. De popband was ook al tijdens het OPERA! Festival te horen. Veel bandjes ploeteren jarenlang in de marge, andere zijn er opeens. Swelter uit de buurt van Zwolle valt in die laatste categorie. De band is koud een jaar bezig en speelde onder meer met The Frames (in een uitverkochte Melkweg), The Veils (Vera, Effenaar), Johan en op Radio 3fm, waar Dolf Jansen de band tot de hit-tip voor 2006 bombardeert. Wie de smaak van de cabaretier kent, snapt zijn opwinding, want Swelter maakt uiterst smaakvolle, melancholische gitaarpop en zweeft ergens tussen het Excelsior-geluid (Daryll-Ann , Johan) en Americana (Jayhawks, Counting Crows). Swelter speelt ook in het voorprogramma van Bettie Serveert, op 2 december in het Beauforthuis.

De briljante Engelsman Julian Dawson speelt sinds ruim dertig jaar live en als studiomuzikant met mensen als Gerry Rafferty, Iain Matthews (Plainsong) en Gene Parsons (The Byrds). In 1988 brak hij solo door met zijn album Luckiest Man in the World, waarna er nog vele volgden, o.m. Hillbilly Zen (2002, met Gene Parsons) en recentelijk Nothing like a dame, een verzameling covers van vrouwensongs. Kenners plaatsen zijn oeuvre sindsdien in de traditie van Richard Thompson. Bij publiek en vakgenoten oogst hij veel waardering met zijn ietwat hese stem en onmiskenbaar eigen stijl, die balanceert tussen folk, pop en nog wat andere invloeden.

Luister gewoon eens naar enkele songs op zijn site, zoals Fast Cars And Rented Beds, en je kan eigenlijk niet meer wegblijven bij dit concert.

‘A must-see act’ – Austin-American Statesman

Nadia Wijzenbeek – viool; Ylvali Zilliacus – altviool; Marie Macleod – cello; m.m.v. Manja Smits (harp) & Nick Shipman (klarinet)

Een klassiek concert met strijkers en blazers uit allerlei windstreken: zoals het Zweeds/Engels/Nederlandse Lendvai String Trio, bestaande uit drie jonge dames die een van de beste internationale ensembles vormen van dit moment.
The Times schreef over hen: “… I’d pick up the Lendvai String Trio’s calling card… These are full-blooded, confident musicians…” Maar ook de vier anderen zijn musici van formaat: de Nederlandse harpiste Manja Smits, violiste Nadia Wijzenbeek en fluitiste Ellen Alberts en uit Engeland komt Nick Shipman op klarinet. Ze spelen o.a. ‘Introduction et Allegro’ van Ravel voor strijkkwartet, klarinet, fluit en harp en Vier walsen van Sjostakovitsj voor fluit, klarinet en harp.

Irena Filippova – accordeon; Hans Visser – gitaar, bas; e.a.

Na succesvolle programma’s als With love from Russia en Hier komen de Russen staan Hans Visser (Flairck) en de Russische accordeonvirtuoos Irena Filippova dit jaar weer samen op het podium. En alsof het gepassioneerde spel van Filippova en Visser alleen niet genoeg is, komt er een dimensie bij door er een fotoconcert van te maken. In Een reis door Rusland wordt de Russische populaire muziek van de laatste decennia en beroemde Russische artiesten (Vyssotsky, Rosenbaum, Igor Talkov en Alla Pugatcheva) tweetalig gebracht. Irena, sinds 1998 woonachtig in Nederland, vertolkt wederom de nummers met een tomeloze passie, ondersteund door rasmusici.