programma 2006

Cor Mutsers – gitaar, zang; Eric Coenen – basgitaar, zang; Will Maas – piano, accordeon, zang

Wie bij Lenny Kuhr nog altijd denkt aan Eurovisiesongfestival, Visite en De Troubadour, loopt echt achter. Wij hebben haar uitgenodigd voor haar nieuwste programma Panta Rhei, waarin zij zich laat inspireren door de Portugese fado, zoals velen die kennen van Amalia Rodrigues en Dulce Pontes. De fado is een oude liefde van Lenny en de snik in haar stem is perfect voor de melancholie van deze muziek. Met een drietal uitstekende muzikanten zorgt zij voor een buitengewoon verfrissend en vernieuwend optreden.

Lilian Vieira, Stefan Schmid en Stefan Kruger brengen in de studio èn op het podium een krachtig, overtuigend, organisch en bovenal smakelijk brouwsel. Met de inmiddels vertrouwde Jazzy, Braziliaanse en Elektronische componenten en nieuwe Afro-Cubaanse, Ethiopische, West-Afrikaanse en Dub kruiderijen vormen zij één van Nederlands beste en swingendste bands.

Gwen Maduro, Marijn Brouwers, Roosmarijn Luyten en Maria Noë

Ze namen een cd op met speciaal voor hen geschreven teksten van Theo Nijland. Five Easy Pieces is een lust voor het oog en een genot om naar te luisteren!

In 1996 verbaasde Rob van de Meeberg de theaterwereld met zijn voorstelling Ken Kan over het leven van de legendarische Wim Kan. De pers had de volgende lovende kritieken. NRC: “Rob van de Meeberg, meer dan imiteren!” Volkskrant: “Rob van de Meeberg benadert de fysionomie van Kan en komt ook in het timbre heel dichtbij. Vaak is het zelfs verwarrend goed raak!” Aanleiding genoeg om deze voorstelling met actuele nieuwe conferences en deze keer samen met Corry Vonk (Annemarie Henselmans), opnieuw te spelen in de theaters.

Rolinha Kross – zang; Harm van den Berg – accordeon; Harold Berghuis – gitaar; Gottfrid van Eck – klarinet; Edith Mathot – viool; Gregor Schaefer – ud, contrabas

Mishpoge – jiddisch voor ‘familie’ – is een muzikale zoektocht naar familiebanden. Alsof je in een oud fotoalbum bladert, komen allerlei belangrijke gebeurtenissen en familierelaties voorbij: de chasene (Joodse bruiloft), de vreugde en het leed dat nageslacht heet, vertrekkende geliefden en verwanten, de heimwee en het verlangen dat zij achterlaten. Dat gevoel vindt een uitlaatklep in de melancholieke klanken van veel jiddische en zigeunermuziek. Maar Mazzeltov gaat verder dan de Oost-Europese traditie en speelt ook Joodse muziek uit Zuid-Europa (de sefardische muziek), Turkije, Arabische en Balkanlanden en niet te vergeten uit Nederland.

werken van Brahms (Rhapsodie, opus 97, nr 1 en 2), Chopin (Ballades nr. 1 en 2 en een Nocturne) en Beethoven (Appassionata)

Hij is al in de zeventig maar weet de toetsen van zijn piano nog als geen ander te beroeren. Van zijn Russische moeder die tevens violiste was, kreeg hij zijn eerste pianolessen, welke hij voortzette bij Ary Verhaar, Nederlands componist, theoreticus en musicus. Na zijn Amerikaanse debuut in 1953 in Carnegie Hall in New York met The New York Philharmonic, was het hek van de dam – de wereld lag aan zijn voeten.

Op 29 april 1989 verzorgde Manja Smits het allereerste concert in het Beauforthuis. Ze was daarna vaker bij ons te horen en voor dit seizoen vroegen wij haar weer. Zij schreef ons:

“Hoi Lidwien, Een goede titel voor mijn programma heb ik nog niet kunnen bedenken, ook omdat de definitieve programmakeuze nog moet groeien. Het is wel heel leuk om voor jullie iets te bedenken, jullie blijven voor mij een speciale zaal… Ik wil graag een speciaal programma maken met door mij geliefde composities voor harp solo, maar ook een aantal nieuwe werken die al lang op mijn verlanglijst staan om te spelen. Het wordt een afwisselend muzikaal avontuur dat ik ook mondeling zal toelichten. In ieder geval speel ik werken van Gabriel Fauré en Benjamin Britten.”

Harpiste Manja Smits studeerde in Maastricht, Arnhem en Moskou en is sindsdien veelvuldig te horen op de internationale concertpodia. In 1993 ontving ze als eerste harpiste de Nederlandse Muziekprijs.
De componisten Marius Flothuis, Calliope Tsoupaki en Arne Werkman schreven verschillende werken voor haar.

Micheline van Hautem – zang; Frederik Caelen – accordeon en piano; Frank de Kleer – gitaar; Herman De Rycke – contrabas

Veel mensen visten naast het net bij een eerder concert van Mich en Scène. Daarom op verzoek een compilatie van de shows Songs of Jacques Brel en Madame.
Mich en Scène is geformeerd rondom de Belgische zangeres Micheline van Hautem en haar landgenoot de accordeonist en pianist Frederik Caelen. De groep veroverde een plaats op de Nederlandse en Belgische planken met hun succesvolle debuut-CD ’Songs of Jacques Brel’. Als geen ander wisten zij zich het oeuvre van hun wereldberoemde landgenoot eigen te maken, met een passie en gevoel voor tragiek die ook Brel verrukt zou hebben. Hun populariteit beperkt zich niet tot de Benelux. Micheline, die New York als haar thuisbasis beschouwt, heeft ook in Australië, Nieuw Zeeland, Schotland, Engeland en in de VS een trouw publiek opgebouwd. Waar Mich en Scène optreedt staat de zaal in vuur en vlam.
De kersverse CD Madame is opgezet als een ode aan grote zangeressen die Van Hautem en Caelen in het hart hebben geraakt. Edith Piaf, Billie Holiday, Marlène Dietrich. Maar ze lieten zich ook inspireren door prachtige songs over vrouwen zoals “Les remparts de Varsovie” van Jacques Brel en “My Funny Valentine” van Chet Baker. Dit laatste nummer is in een geheel eigen jasje gestoken en heet Kleine Valentijn.
Mich en Scène heeft een geheel eigen stijl gecreëerd die zij ‘cabaroque’n roll’ noemen. Het is een mix van invloeden uit het Spaans, Frans, de klassieke achtergrond van Caelen en Van Hautems rock roots.
In 2004 won Micheline de Back Stage Bistro Award for Outstanding International Artist in ontvangst mocht nemen. Deze prestigieuze prijs wordt jaarlijks toegekend door het vakblad Back Stage in New York. Bij de prijs was een bijzondere vermelding voor Frederik Caelen: “Hij is eerder een co-ster dan simpelweg haar begeleider.”

“Van Bavel groeidiamant” kopte de Volkskrant naar aanleiding van haar eerste avondvullende voorstelling. In haar nieuwe liedjesprogramma gaat Renee van Bavel verder. Kleinkunstnummers, afgewisseld met jazz, fado, soul en andere levensliederen. Het was haar wens om eens begeleid te worden door een echte jazz-topper en het Beauforthuis laat deze voor haar uitkomen: in dit speciale programma wordt ze vergezeld door Bert van den Brink op de vleugel.
Bert op zijn beurt neemt Charlotte Glorie mee, waarmee de avond tot een dubbelconcert uitgroeit. Zij speelden eerder samen en Charlotte bracht van een van hun concerten de cd Bewogen & Bevlogen uit. Charlotte specialiseert zich in luisterliedjes en conferences en maakt het tot haar handelsmerk iedere avond een unieke samenstelling te geven.
Bert, met zijn subtiele, inventieve spel, is de pianist bij uitstek om deze twee dames te begeleiden.

Jean-Marie Bevort neemt zijn publiek mee naar de sprookjesachtige wereld van de Dwerg die op een dag een gouden ei vindt en besluit dat uit te broeden. Hij spreekt de taal waarin alle bewoners van de natuur elkaar oorspronkelijk verstonden. Door zijn indringende verbeeldingskracht weet hij dit over te dragen op de toeschouwers, zonder een woord Nederlands te spreken. Sinds 1980 speelt Bevort onder de naam Fratelli Fiasco als clown/entertainer in binnen- en buitenland.

Jan Boerstoel, Rob Crispijn & Alex Roeka

Een laagdrempelig ‘totaal-cabaret-dichters-muziek-theaterprogramma’ met Kick van der Veer als ‘opperspreekstalmeester’. Hij is uiterst deskundig op het gebied van cabaret. Is een zeer succesvol regisseur en maker van theater-, radio- en tv-programma’s. U kent ongetwijfeld het programma Andermans veren. Kick is de samensteller van talloze boeken en cd’s over het Nederlandse lied en over cabaret. Zijn onbevangen en enthousiaste manier van presenteren staat garant voor een ontspannen light verse-avond.
Vanavond treedt hij op met Jan Boerstoel en Rob Crispijn (tekstdichter van Herman van Veen).
Alex Roeka, de zanger die enig in zijn soort is, verzorgt het muzikale gedeelte.

Obstinaat is best wel een moeilijk woord, maar Onno neemt zijn publiek bij de hand en sleurt het alle kanten op. Het zal weer een feestje worden. Er zal gezongen worden. Soms is Onno kwaad. Soms weet hij niet eens waarom. Een tegendraads cabaretprogramma. Een warm bad voor je geest. Een massage voor de lachspieren.

Fay Claassen – vocalen; Jan Menu – bariton sax; Hein vd Geyn – bas; John Engels – drums; Karel Boehlee – piano; Jan Wessels – trompet, flugelhorn

Remembering the Gerry Mulligan Quartet – Bijna conform het Gerry Mulligan Kwartet: bestaande uit bariton sax, drums en bas wordt nu de trompetfunctie vervuld door de stem van de Edison-genomineerde Fay Claassen. Deze zangeres nam de laatste drie jaar cd’s op met o.a. Toots Thielemans, Kenny Werner, Mike Stern, Barry Harris. Fay is een vocaliste die vergelijkbaar met Chet Baker vocaal improviseert. Er zal ook veel verteld worden over deze periode uit het leven van Baker het fameuze pianoloze kwartet waarmee Mulligan en Baker begin jaren vijftig de wereld verblufte.
Singing 30 years later – Fay Claassen wordt bijgestaan door Jan Wessels op trompet en Karel Boehlee op piano. Maar het meest bijzondere van deze formatie is dat Hein van de Geyn op bas en John Engels op drums ook de begeleiders van Chet Baker waren o.a. tijdens zijn Japanse tournees in de jaren tachtig.

Johan Hoogebooms vierde avondvullende programma. Hij was lange tijd wekelijks te beluisteren bij Andermans Veren, componeerde muziek voor TV (o.a. Otje en Ibbeltje), voor Pluk van de Petteflet, geeft les, doet nog een kinderconcert met Herman Erbé, heeft drie kinderen, twee katten en een vrouw. Komt in deze hierarchie overigens zelf op de laatste plaats, dus na de katten.
Hij was ook ooit het derde deel van cabarettrio Heren op Zicht en is inmiddels alweer zo’n tien jaar solist. Het Gelders Dagblad: “Hier staat een natuurtalent in de eenvoud waarmee hij ieder grapje met minieme guitige trekjes overdraagt op het publiek”.

De crew van Mich en Scène kwam met haar muziek op de proppen. Wij associeerden het met Nico (Velvet Underground) en de ierse Enya. Zelf kiest ze, als ze toch ergens mee vergeleken moet worden, voor Kate Bush en Tori Amos.
Ze komt uit New York, woont in Parijs, speelde op belangrijke festivals, toerde met latino-sterren en onlangs kwam haar CD uit. The trouble with Park Avenue en ze bleek nog een dag over te hebben om Austerlitz aan te doen tijdens haar huidige tournee.
Nieuwsgierig? Beluister dan een MP3.

Gabriela Arnon groeide op in New York City, maar koos jaren geleden al voor Parijs als uitvalsbasis. De Europese sensibiliteit op muzikaal vlak lag haar wel. Op dat ogenblik had Gabriela als zangeres o.m. al getoerd in Zuid-Amerika met latino-supersterren als Rubén Blades en Willie Colon.
In Parijs ging ze meer op zoek naar haar eigen muzikale verhaal/vocabularium. Ze maakte de CD ‘The Listening Tree’ met Ten Mother Tongues, een duo-formule met Christoph Mueller (beter bekend als de helft van Gotan Project), waarmee ze haar nummers een electro-akoestisch jasje aanmat.

De daaropvolgende jaren ontwikkelde Gabriela zich op het podium, en als pianiste, met een groep geroutineerde en gereputeerde muzikanten o.l.v. gitarist Sal Bernardi (ook al meer dan twintig jaar vaste begeleider van dat andere meisje aan de piano: Rickie Lee Jones).

Onlangs ruilde ze deze groep in voor een trio met multi-instrumentalist/producer HT Roberts en drummer/percussionist Niels Delvaux, waarmee ze ook een nieuwe CD opnam (aangevuld met gasten Bart Maris en Marc De Maeseneer op trompet en sax).
Op deze CD ‘The trouble with Park Avenue’ koos Gabriela resoluut voor een organische, hoofdzakelijk akoestische aanpak. Een intieme benadering die ook op het podium voor hartverwarmende muziek zorgt.

Egon Kracht & Marcel de Groot

Op de vraag: ‘Wat is goed en vooral voor wie?’, krijgt u in dit fonkelnieuwe programma van Maarten van Roozendaal geen antwoord. Barmhart gaat niet alleen over het bekeren van de zondaar en het beleren van de onwetende maar ook over het onderdak verlenen aan de vreemdeling en het laven van de dorstige.

de opbrengst komt geheel ten goede aan de familie Mehi?, om hen te helpen bij de wederopbouw van hun bestaan in Bosnië

In het dorp Austerlitz woont het Bosnische gezin Mehi?. Vader, moeder en twee dochtertjes van 5 en 8. Zij hebben de verschrikkingen van de oorlog in Bosnië meegemaakt en zijn uiteindelijk gevlucht naar Nederland. Na een jarenlange procedure heeft het kabinet besloten dat de familie Mehi? terug moet naar Bosnië.
Veel inwoners van Austerlitz hebben zich het lot van het gezin aangetrokken en hebben besloten zich in te zetten om het gezin de mogelijkheid te bieden een toekomst in Bosnië op te bouwen. Ze hebben niets. Er moet veel geregeld worden. Op het gebied van huisvesting, medische begeleiding, onderwijs, werk. Hiervoor is geld nodig.

Er worden verschillende acties voorbereid. Eén van de acties is de organisatie van deze benefietconcerten. Het Beauforthuis heeft de zaal en personeel gratis beschikbaar gesteld. Bovendien hebben verschillende muzikanten hun belangeloze medewerking toegezegd. Deze muzikanten staan garant voor een avond vol muzikale hoogtepunten.
De muziektheatergroep Zenga komt. De Poolse zangeres Natalia Rogalski treedt op, samen met Nicolaas Duin. Daarnaast zullen ook Bosnische muzikanten op het podium verschijnen. De bekendste is Nihad Hrustanbegovic, fenomenaal accordeonist. Hij treedt op met de Bosnische zanger Goran Causevic.
Nihad en Goran komen alleen vrijdag. Zij worden op zaterdag vervangen door het ensemble Jamas met een repertoire van authentieke Oost Europese volksmuziek.
De Russische zangeres – accordeoniste Irena Filipova zal optreden met violiste Judy Schomper. Gitarist Erik Visser zal met leden van de Austerlitze Gitaaracademie ten tonele verschijnen.
Wellicht de grootste verrassing van de benefietconcerten is dat het muziekgezelschap Flairck voor het eerst na drie stille jaren weer zal optreden. En wel in de originele samenstelling waarmee de groep eind zeventiger jaren de weg naar grote successen insloeg!

Kortom, 17 en 18 maart worden twee bijzondere avonden in Austerlitz.
De opbrengst van het concert komt geheel ten goede aan de toekomst van het gezin Mehi?.

speciale gast: Pieter Derks

Gelukkig! Ze gaan door. En hoe! Na drie succesvolle seizoenen komen woordkunstenaars Frank van Pamelen en Jan J. Pieterse met een geheel vernieuwd vervolg op hun spraakmakende Open Dichtshow, 23 maart in het Beauforthuis (Austerlitz). En Deel Twee is weer een weergaloos hilarisch rijmfestijn, vol verse verzen en verrassende gasten. Een virtuoze verbale dans op de flinterdunne scheidslijn tussen cabaret en dichtkunst. Waarbij het publiek actiever meedoet dan ooit.
Speciale gast vanavond is de jonge cabaretier Pieter Derks, die niet alleen eigen werk brengt, maar ook een verrassende rol in het geheel speelt.

De Open Dichtshow Deel Twee laat zich het beste omschrijven als een cabareteske dichtavond. Geen zware poëzie, maar een spetterend spervuur van ongerijmde rijmen en onzinnige zinnen. Cabaretier Frank van Pamelen en puntdichter Jan J. Pieterse laten zich door werkelijk álles inspireren. Van het sportnieuws in de krant tot lokale middenstand. Van de wereldpolitiek tot de geur van het publiek. Wat moet een wipkip met een chipknip? En waarom is actualiteit altijd zo achterhaald? De Open Dichtshow geeft u het antwoord.

De fenomenale Argentijnse bandoneonspeler Gustavo Toker trakteert ons deze keer op zijn interpretaties van de composities van diverse maestro’s uit de muziekgeschiedenis van Buenos Aires, zoals Troilo, De Caro, Pugliese, Salgan, Piazzolla, Gobbi en Arolas. Zij maakten stuk voor stuk prachtige composities, experimenteerden met stijlen waardoor de muziek een enorme vlucht nam. Toker laat ons diverse juweeltjes van hen horen, bijgestaan door pianist José Lopretti.

regie: Helmert Woudenberg

In Dagboek van een Gek speelt Peter Faber de rol van Axel Loopbaan, de man die het volstrekt normaal vindt dat hij met hondjes praat om zijn geliefde te veroveren. En als door de bliksem getroffen ontdekt hij dat hij eigenlijk de koning van Spanje is. Gekte loopt als een rode draad door het theaterleven van Peter Faber. Sinds zijn rol in Toestanden bij het Werktheater wist Peter al dat hij ooit Dagboek van een Gek wilde spelen. Later werd die gedachte versterkt tijdens zijn rol van Max Midland, de man die deed of hij gek was, in Het Koekoeksnest, waarvoor Peter de Louis d`Or ontving.

De Ezelsociëteit, rusthuis voor oude ezels, verwacht in mei 10 ezels van het Griekse eiland Corfu. Om daarvoor fondsen te werven is er deze dagen een expositie en veiling van werken van Belinda Meuldijk. Beide dagen bent u welkom in het Beauforthuis om haar werk te bekijken en er op te bieden. De bar is open, en als het weer meezit ook het terras.

Belinda Meuldijk is bij velen bekend als tekstschrijfster van Rob de Nijs, maar ook is zij een begenadigd schilders. 10 werken met ezels stelt zij ter beschikking voor de veiling.
Als dochter van Wim Meuldijk, de geestelijk vader van Pipo de Clown, heeft zij ook wat originele Pipo-spullen ter beschikking gesteld, waaronder de hoed van het ezeltje Nononono…

Beide dagen zijn er tussen 13.00 en 15.00 uur ezels aanwezig op het terrein.

werken van Brahms, Bruch en Mozart

Traditiegetrouw organiseren wij op Tweede Paasdag een boswandeling met concert, met speciale aandacht voor de jeugd.
Om 10 uur verzamelt iedereen op het terrein van het Beauforthuis, vanwaar oud-boswachter Huub Berger u meeneemt naar de mooiste plekjes van de boswachterij, aan de hand van het thema “eieren in het bos”.

Het aansluitende Paasconcert wordt verzorgd door drie vooraanstaande leden van het OPERA!-festival-orkest: cellist Joseph Spooner, klarinettist Nick Shipman en pianist Stefan Hofkes. Zij spelen het meesterlijke trio voor klarinet, cello en piano van Brahms, alsmede werken van Bruch en Mozart.

Marc van Roon – piano; Frans van der Hoeven – bas; Roy Dackus – drums

In Japan heeft het razend populaire European Jazz Trio een eigen vakje in de cd-winkels. In Nederland en Europa genieten deze jongens ieder voor zich bekendheid als gerenommeerd muzikant en hebben ze gespeeld met o.a. Toots Thielemans, Philip Catherine, David Liebman…
Het EJT heeft zich gespecialiseerd in zeer muzikale bewerkingen van allerlei soorten muziek: de Beatles, Abba, Sting, Bach. Het klinkt fluweelzacht in de oren ( maar is nooit flauw of overdreven gepopulariseerd) en heeft een geweldige dynamiek.

met Thijs Cuppen (piano) en Peter Sambros (contrabas)
regie: Ruut Weissman (o.m. Acda & de Munnik, Vliegende Panters, Wende)

Daniël Samkalden is een talentvolle verhalenverteller, die het persoonlijke universeel weet te maken. In een sobere, intense performance, met een opvallende fascinatie voor vormvastheid en weemoed, rekent Daniël af met zijn liefdevolle opvoeding, de hechte familiebanden en zijn liefdesrelaties. Zijn teksten zijn intelligent, lyrisch, vilein en geestig. Zijn muziek is melancholisch en melodieus.
Daniël studeert komende zomer af aan de Amsterdamse Toneelschool en Kleinkunstacademie, waar hij zich dusdanig onderscheidde dat hem als vanzelfsprekend een tournee werd aangeboden. Ook componeert en speelt hij film- en theatermuziek, o.m. voor Sanne Wallis de Vries.

Beatriz Aguiar -zang; Jose Lopretti – piano/melodica; Hernan Ruiz – gitaar; Reno Staba – bas; Enrique Firpi – percussie

José Lopretti heeft zich weten op te werken tot één van de belangrijkste initiators in Latin Music. Het virtuoze kwartet speelt muziek afkomstig uit Uruguay en Argentinië. Naast piano hoort u José ook op het mondgeblazen accordeon-instrument de Melodica waarop hij uniek improviseert, o.a. op composities van Astor Piazzolla.

De in Urugay geboren zangeres Beatriz vertolkt op zeer originele manier sterk ritmische tango-folklore stukken uit Uruguay en Argentinië, Chande en Puya uit Colombia, Bambucca uit Argentinië en Candombe uit Urugay. Met haar schitterende stem gaat ze van stukken vol felle energie naar repertoire vol melancholie en warmte.

Karel Boehlee – piano; Hein van de Geyn – bas; Hans van Oosterhout – drums

In 2001 trad het toenmalige European Jazz Trio (Karel Boehlee, Roy Dackus en Frans van der Hoeven) op in het Beauforthuis. Er waren drie betalende bezoekers – een belangrijke voetbalwedstrijd bleek te concurreren. Wisten wij veel.
Maar wàt een avond! Dat trio speelde zo verduveld mooi en Karels composities waren zó toegankelijk, zó invoelbaar. Je vergat gewoon dat je maar met anderhalve man en een paardekop in de zaal zat.
Inmiddels is het voor òns een legendarisch concert geworden, omdat het trio in die samenstelling stopte. De cd Orange City draaien we hier regelmatig en altijd weer roept hij reacties op.
Met zijn huidige maatjes Hein en Hans zal het zeker wéér een onvergetelijke avond worden. Met dit illustere gezelschap (ze zijn als trio vaste begeleider van Toots Thielemans) speelt Karel een aantal van zijn nieuwe juweeltjes, werken van Hein en wat van zijn oude werk, waaronder Orange City.

Vorig seizoen stonden ze ook al in het Beauforthuis en speelden ze de zaal plat. De volgende dag heeft de telefoon roodgloeiend gestaan van mensen die haastig op zoek waren naar extra informatie over deze bijzondere meiden. Ze zijn er dit seizoen weer. Dames voor na vieren bestaat uit Hanneke Drenth en Anne van Rijn. Tja tja tja is fysiek en muzikaal cabaret met sketches die ongenadig op de lachspieren werken maar ook schuren en schrijnen.

zie de speciale website voor het OPERA! festival

In mei jl. is de 21 ste editie van het internationale Charles Hennen Concours voor kamermuziek gehouden, een uniek kamermuziekconcours voor strijkers, met deelnemers uit heel Europa. Uitvoeringslocaties zijn het monumentale Glaspaleis en Kasteel Hoensbroek. De afgelopen 20 concoursen hebben grote winnaars opgeleverd, die inmiddels hun sporen op concertpodia in de wereld hebben verdiend.
Winnaar dit jaar is het Parijse pianotrio Con Fuoco. En net als vorig jaar komen deze winnaars naar Austerlitz.

Voorafgaand aan het concert neemt de boswachter u mee naar de mooiste plekjes van de boswachterij aan de hand van het thema ‘veranderende kleuren in het bos’.

programma:

• Trio opus 1 n°2 (Beethoven)
• Trio n°2 opus 47 (Nicolas Bacri)
• Trio opus 3 ( E. Chausson)

Na het succes van vorig jaar, komt Maarten van Roozendaal voor de tweede keer met zijn Barmhart naar het Beauforthuis. En wederom met bassist Egon Kracht en gitarist Marcel de Groot.
Op de vraag: ‘Wat is goed en vooral voor wie?’, krijgt u in dit programma van Maarten van Roozendaal geen antwoord. Barmhart gaat niet alleen over het bekeren van de zondaar en het beleren van de onwetende maar ook over onderdak verlenen aan de vreemdeling en het laven van de dorstige. Wellicht het allermooiste programma van Maarten.

Bart Lelivelt – accordeon; Jasper le Clercq – viool; Michiel van Dijk – rieten; Sjeng Schupp – basgitaar/contrabas; Hans van der Meer – slagwerk

Hoewel het doet denken aan de bioscopen van 100 jaar geleden (films met levende muziek) is Kijkshock 2 een unieke vorm van theater. Sjeng Schupp en Michiel van Dijk maakten vier animatiefilms, componeerden daarbij muziek en brengen dat op het podium in een voorstelling die het midden houdt tussen een avondje korte films en een concert. Zo is Who knows my nose een film over de ervaringen van een man met een te grote neus, voorzien van een live hoorspel, waarbij de musici functioneren als ‘gerauschmacher’. Ook is er werk te zien van andere hedendaagse animators, met muziek van componisten die allen werkzaam zijn in het gebied van de hedendaagse gecomponeerde jazz en pop. De vijf musici krijgen in hun composities de ruimte voor improvisatie.

Het tweede avondvullende programma van Luider en Van Donselaar staat in het teken van intensiteit. Niet zo verwonderlijk voor wie Luid en Donzig, het eerste programma van deze absoluut prettig gestoorde vrouwen heeft gezien. In dit programma werd het lief en leed van Luider en Van Donselaar verwerkt tot een collage van hilarische scènes, prachtige liedjes en mooie dialogen.
In hun programma ”INTENS” gaan Elly en Elianne een stapje verder en graven nog dieper in hun goedgevulde rugzakken naar materiaal. Je eerste grote liefde en dat blauwtje dat je liep, het huwelijk dat spannend moet blijven, studerende kinderen, het lege nest syndroom, het verdelen van een erfenis, paaldansen, liposuccen, lelijk slapen, roze wolken en blaffende honden, skyboxhoppen, lellende koebellen en nog veel meer herkenbare, vaak alledaagse onderwerpen. Natuurlijk komen hun hilarische karakters Tamaar en Bianc ook langs en zal het energieke duo het publiek verrassen met hun zangkwaliteiten.
De pers: “Luider en van Donselaar doen niet leuk, ze zijn leuk”, “De ideale aangever en de komische afmaker”, “Luider en van Donselaar hebben de lach aan hun kont hangen”. (Utrechts Nieuwsblad, sept.’02)

“Oh men, ik moet mijn slaapkamer opruimen. Wat een teringzooi. Overal kleren en papieren. Ik heb niks met controlfreaks maar ik zou wel eens af en toe bij een controlfreak willen blijven slapen om toch een paar nachten in een nette slaapkamer mee te pikken. Nee, ik ga nu opruimen.”
Ronald Goedemondt heeft eigenlijk helemaal geen tijd voor een optreden. Toch speelt hij al geruime tijd in Toomler, schrijft teksten voor Spijkers met koppen en Dit was het nieuws en haalt in 2003 de eerste prijs bij Cameretten. Ze bestaan echt gaat over het vluchten met je verbeelding. Over mensen die met beelden, fenomenen en verbanden alles kunnen verklaren. Die mensen zijn er, dat weet Ronald zeker.

Deze 27-jarige singersongwriter won zo’n beetje elke talentenjacht waaraan ze meedeed en kreeg bovendien lovende kritieken voor haar live-optredens. Ook met haar langverwachte debuutalbum maakt ze de inmiddels hooggespannen verwachtingen waar.
Het album ‘The Beauty Around’ bevat 12 puntgave songs, waarbij haar allereerste, ooit op reis in Zuid-Afrika geschreven liedje (Lizzy) niet ontbreekt. De soepel zingende Jager bestrijkt op natuurlijke wijze een heel palet aan stijlen, van pop en folk tot blues en jazzy stuff. De muzikale begeleiding klinkt warm en onopgesmukt met drummer Haye Jellema en de toetseninstrumenten van Henk Jan Heuvelink (piano, wurlitzer, harmonium) als onnadrukkelijke sfeerverhogers.

Maarten Westra Hoekzema stond op zijn negentiende in de finale van het Leids Cabaretfestival. Hierna vertrok hij naar Antwerpen om daar een theateropleiding te volgen aan Studio Herman Teirlinck. In 2004 studeerde hij af met zijn liedjesprogramma “Wij gaan ingedeukte hoed op”, waarmee hij veel opzien baarde. Er werd een single opgenomen die in België regelmatig op radio te horen was en later in Nederland in programma’s als “Andermans Veren” en “De sandwich”. Ook ontving hij de KBC prijs ter waarde van € 2500 voor beste jonge maker. Veel optredens volgden.
In 2005 vertrok hij naar Berlijn en Wenen om daar te acteren bij de bekende regisseur Luk Perceval.
Nu in 2006 keert hij terug naar zijn grote liefde:liedjes maken en zingen.

In de pers:
‘Wanneer deze prima performer aan de piano gaat zitten en ‘ik zal je missen als je weg bent’ en ‘as uit de hemel’ uit zijn mouw schudt, dan komt je nekhaar overeind.’
‘Wat ook bij Westra opvalt, is de dynamiek die de groep teweeg brengt. Nergens zie je overdaad, telkens klinkt het functioneel en tegelijk uiterst smaakvol. Er wordt verwezen naar jazz, naar swing naar folk en naar rock, zonder dat het daarmee ook maar ergens een flauw doordrukje wordt…’
‘Het is het beste bewijs voor wat deze hele nieuwe generatie toevoegt aan de muzikale traditie. Als dit al kleinkunst is…dan is die kleinkunst zijn meligheid kwijt.’ (Wim de Wulf in Rekto Verso).

Ontdek klassieke muziek, componisten en instrumenten! In deze workshop laat The London Band kinderen op een speelse manier kennismaken met vele mooie werken van verschillende componisten. Instrumenten worden gedemonstreerd en kinderen krijgen de kans ze zelf uit te proberen. Daarnaast zullen er allerelei leuke avonturen worden verteld over de componisten en de werken die ze schreven.
Speel je al een instrument? Neem het vooral mee voor een geïmproviseerde uitvoering.

Arthur Ebeling – zang, gitaar; Fay Lovsky – zang; Thijs Verwer – drums; Peer Wassenaar – contrabas; Arend Bouwmeester – sax, percussie

Via Nighthawks’ drummer Thijs Verwer kregen we er lucht van dat Arthur & Fay een nieuw programma aan het maken zijn. En omdat wij er altijd graag in een pril stadium bij zijn, zaten we er natuurlijk meteen bovenop.
Arthur Ebeling is een authentieke, ontzagwekkende en veelzijdige gitarist, zanger en componist. Fay Lovsky maakt sinds jaar en dag naam als zangeres en componiste. Ze bespeelt verschillende (buitenissige) instrumenten, waaronder de theremin. Tel daarbij op dat ze natuurlijk een ijzersterke band achter zich hebben staan, en het wordt een avond om niet te missen.

Wie denkt dat sprookjes alleen voor kinderen zijn, heeft het helemaal mis. Rijn & Trijn maken er met behulp van het publiek een kleurrijke en feestelijke theatervoorstelling van. Ze spelen met hun fysiek komische talent alle elf rollen in deze familievoorstelling. Oók die van de zeven moderne dwergen en van Marie-de-dienstmeid, een nieuwe verschijning in het sprookje. Wie de prins gaat spelen blijft tot het eind geheim… Een spel dat door sterke beelden, hedendaagse humor en zijn snelle afwisseling jong en oud in de ban weet te houden.

Gustavo Mozzi – gitaar; Facundo Guevara -percussie; Tanya Schaap – viool; Ben van den Dungen -saxofoon; Hans van der Maas – accordeon/bandoneon; Anna Elis de Jong – piano; Luc van Gestel -contrabas
gastsolisten: Gustavo Mozzi (gitaar) en Facundo Guevara (percussie)

Als mensen aan Argentinië denken en aan de muziek van Argentinië, dan denken ze normaal gesproken aan Tango; de muziek, geboren in de havens van Buenos Aires in het begin van de vorige eeuw en die later zo’n enorme impact op de hele wereld zou hebben.
Wat heel veel mensen niet weten, is dat er in datzelfde land en in diezelfde stad ook nog hele andere genres zijn ontstaan, allen ook met een enorme passie en sensualiteit, bijvoorbeeld, milonga, milongón, chacarera, candombe en murga. Al deze stijlen zijn ontstaan als een resultaat van de samenvoeging van verschillende culturen die zich allen tegelijkertijd vestigden in Buenos Aires: Afrikanen, Europeanen, maar ook volkeren uit de binnenlanden van Argentinië.
Al deze muzikale stijlen zullen gedurende dit concert gepresenteerd worden aan de hand van composities van gitarist en componist Gustavo Mozzi.
Daarbij is het gehele programma ook gevuld met invloeden uit de jazz. Veel improvisaties, met name van saxofonist Ben van den Dungen en bassist Luc van Gestel.

Hans ‘Flairck’ Visser, welbekend bij het Beauforthuis-publiek door zijn Hans Visser & Friends-concerten, ontmoette op een reis door Rusland Irena Filippova, met haar groep Kalejdoskop een begrip in Rusland. Irena is een excellente accordeoniste, cum laude afgestudeerd en winnares van vele prijzen.
Ze speelt in wisselende bezettingen de tango, de musette en de muziek van Rusland. Nu brengt Hans haar mee naar het Beauforthuis voor het programma ‘Daar komen de Russen’. Op viool Judy Schomper, die Hans nog kent uit het oorspronkelijke Flairck. Arthur Bont (jarenlang verbonden aan de internationale band Cajan) speelt naast drums ook cajan en udu.
Daar komen de Russen is een tweetalig programma, waarin Irena vertelt over haar geboorteland Rusland en haar nieuwe thuisland Nederland. Dromen en werkelijkheid, herinnering en heden, schoonheid, vergankelijkheid, emotie en liefde.
Het repertoire beweegt vloeiend van Russische popsongs naar thema´s uit de Russische volksmuziek, en maakt Rusland toegankelijk voor het Nederlandse publiek.
Een schitterend muzikaal verhaal vol passie, humor en nostalgie. Laat u meevoeren naar de sfeer van een land met een van de rijkste muzikale en literaire tradities ter wereld.

Bert van den Brink – piano; Klaus Paier – accordeon; Stefan Gfrerer – contrabas; Roman Werni – drums

Een swingend jazz-concert van Bert van den Brink en Klaus Paier. Tijdens Festival Het Accordeon, eerder dit jaar in Deventer, improviseerden ze voor het eerst samen en ontstond een magisch stuk muziek. Beiden spraken de wens uit om hier meer mee te doen. Dit wordt nu een feit door het concert in het Beauforthuis.
Bert van den Brink is in Nederland een bekendheid door zijn fantastische optredens en zijn warme persoonlijkheid. Na zijn conservatoriumstudie heeft hij zich vooral aan de jazz-muziek gewijd. Dat hij sinds enkele jaren ook het accordeon ter hand neemt is minder bekend. Hiermee weet hij mensen net zo mee te slepen als met zijn piano.
Klaus Paier speelt met zijn Trio (met Stefan Gfrerer, contrabas en Roman Werni, drums)  sinds de jaren ’90 over de hele wereld. Hun succes schuilt in de vreemde combinatie van het Trio en de composities van Klaus Paier met invloeden uit de Jazz, de Tango Nuevo, de klassieke muziek en de Europese Volksmuziek. Ze spelen met een overtuiging en een passie, waardoor mensen meegenomen worden door hun muziek.

Tot nu toe krijgen zowel Bert van den Brink als Klaus Paier overal lovende kritieken en zijn mensen laaiend enthousiast over hun afzonderlijke optredens. Wat zal de reactie zijn op “Dubbeljazz”?

Ernst Reijseger speelt deze avond weer met twee begenadigde artiesten: celliste Larissa Groeneveld en pianist Frank van de Laar. Al vanaf hun allereerste ontmoeting als studenten aan het Amsterdams Conservatorium was het samen musiceren voor Larissa en Frank een natuurlijke vanzelfsprekendheid.
Daarnaast vroeg Larissa Groeneveld Ernst Reijseger ooit om speciaal muziek voor haar te schrijven. Hij stemde hiermee in, schreef muziek en werd zo enthousiast na het spelen met haar, dat de samenwerking nooit is opgehouden. Nu dan een project met zijn drieën en zelfs een cd die in het voorjaar uitkomt.

De groep rond zanger/pianist Rood heeft een flinke verwantschap met Waits, maar is ondanks dat zeer origineel. Een decor dat alleen is opgebouwd uit eigen werk, maar waarin klassieke invloeden, blues, jazz, wereldmuziek en folk elkaar vinden. Zowel in stem, tekst als muziek voert melancholie in Nighthawks at the Diner de boventoon.
‘Verlangen, dromen, geheimen: het zit allemaal in de muziek van Nighthawks at the Diner. Je kunt het hebben over de fascinerende teksten, over de veelheid aan instrumenten, over de virtuositeit waarmee die bespeeld worden, over de stem van de zanger, maar misschien gaat het toch vooral om de sfeer.’ – HP/De Tijd

Dat NATD de titel van de derde cd van Tom Waits (uit 1975) als groepsnaam kozen getuigt van lef. Zij willen absoluut geen blauwdruk zijn van de beroemde schorre man, maar putten wel inspiratie uit het werk van het fenomeen. “Waits is het levende bewijs dat één musicus zich in allerlei stijlen kan uitdrukken. Zijn werk is puur, organisch en melodieus te noemen. Het enige element dat bij hem werkelijk onveranderlijk is, is zijn manier van tekstschrijven.” Waits wordt vaak vergeleken met Jack Kerouac, schrijver van het voor velen inspirerende boek On The Road. Beschouwend, observerend, beschrijvend. Streetlife en onderbuik. Echte beatnikfans vinden hem te romantisch, maar hij houdt die typisch Amerikaanse stijl wel in stand. Zijn latere poëzie is vaker gerelateerd aan bestaande verhalen of sprookjes. Er zit een gezonde berusting in en een enorme liefde voor kleine dingen. Vrij van platitudes, vrij van kitsch. Waits heeft een natuurlijke, vrije manier van componeren. Hij werkt zonder het doel voor ogen te hebben. Daarin zie ik de verwantschap tussen Nighthawks At The Diner en Waits nog duidelijk. Maar wij schrijven met meerderen. Daardoor zijn we iets eclectischer: bij ons sijpelen er her en der ook ‘Europese wendingen’ in.“ – BN De Stem,

Er zijn in deze rare tijden toch nog mensen die overzicht kunnen houden, besluitelozen een schop onder hun kont kunnen geven, verdrietigen kunnen opbeuren en relativering kunnen bieden aan de zwaardenkenden. Kortom, het is dus fijn dat Ernst van der Pasch met een nieuwe voorstelling komt. Hij is net zo besluiteloos, verdrietig en zwaardenkend als de rest, maar kan daar wel verdomd mooi over vertellen. Bovendien, het is altijd makkelijker een ander te helpen dan jezelf. Dus is het zijn bedoeling om na deze voorstelling elke bezoeker de zaal gelukkiger te doen verlaten dan dat-ie binnen kwam.

Ze hebben met duizenden optredens de hele wereld bestreken: het Willem Breuker Kollektief. Willem zelf heeft om gezondheidsredenen al zijn concerten moeten annuleren. Niet getreurd! Het Kollektief stoomt in volle vaart door. Tijdens ieder concert zal een bijzondere gastmusicus de rol van Willem op zich nemen. Bij ons is dat Frans Vermeerssen. Een mooie hommage aan Willem en zijn werk, met tot nu toe met louter positieve reacties.
Na de pauze voegt Denise Jannah zich bij hen, zo’n beetje de bekendste Nederlandse jazzzangeres van de laatste 15 jaar. Na het winnen van haar eerste Edison in 1993, ging het snel bergopwaarts. Een platencontract, ontelbare optredens voor o.a. Bill Clinton en Nelson Mandela en in het jaar 2000 opnieuw een Edison Jazz Award. Ze zong over de hele wereld in tientallen formaties, en nu dus met Willem Breuker en zijn Kollektief.

Hans Zomer – bariton; Stefan Hofkes – piano

Voordat we ons in de feestvreugde storten met kerstdiners en Johan Strauβ, begeven we ons met dit Muziek!-concert in het woelige zielenleven van Franz Schubert, de eeuwige vrijgezel en grappenmaker, die aan zijn einde kwam door een zeer ernstige geslachtsziekte. De beroemde liederencyclus Die Winterreise is misschien wel Schuberts meest ontroerende werk over liefde, ellende en verlies. Dit wordt dus een avond om je ‘zonden’ te overdenken en ze vervolgens weg te drinken met een goed glas glühwein, of twee. We beginnen de avond met een korte boswandeling, om goed koud te worden. Daarna wordt Schubert serieus, met een dosis humor ingeleid door Stefan Hofkes.