programma 2004

Robert Jan Vermeulen – piano; Benjamin Herman – altsax; Frans van der Hoeven – bas; Han Bennink – drums

Niet alle schoonheid wordt altijd als mooi of zinvol ervaren. Soms is een bepaalde lelijkheid, een soort eigenheid, sprekender, karaktervoller, dan een oppervlakkige elegantie. De naam Ugly Beauty, ontleend aan een compositie van Thelonious Monk, is gekozen om dit interessante motief te belichten.
Ugly Beauty staat voor muziek van Thelonious Monk (1917-1982), een van de grondleggers van de bebop, uitgevoerd door Nederlandse jazzmusici. Pianist Robert Jan Vermeulen was zo gegrepen door Monks solo-uitvoering van I should care dat hij besloot zich verder in Monk’s repertoire te verdiepen. Toen hij een aantal gerenommeerde musici vond om hem hierin bij te staan, leverde dit een volwaardig theaterprogramma op.
Robert Jan Vermeulen was in 1985 winnaar van de Pall Mall Swing Award, hij studeerde in New York bij Kenny Werner, Richie Beirach en Barry Harris.

Caroline (ontzettend knap), Ariane (vreselijk knap), Marlous (ongelooflijk knap) en Eva (waanzinnig knap)

Femmage, een term uit de beeldende kunst, betekent letterlijk ‘collage van verschillende vrouwen’. En dat sluit naadloos aan op wat deze groep is: vier vrouwen, vier karakters, vier stemmen.
Femmage bekijkt zichzelf vanaf de planken. Vier meiden. Vier zangeressen. Daar staan ze dan. Voor het voetlicht. Een droom is uitgekomen. Maar waar aanvankelijk het succes zusterlijk werd gedeeld ontstaat in de schijnwerpers van het grote podium opeens een onderhuidse rivaliteit. Het valt niet mee de roem te delen met drie anderen die – en dat weet iedereen – slechts ter meerdere eer en glorie van de ene superster dienen.
Femmage won zowel de publieksprijs als de festivalprijs van het Nationaal Festival voor Vocale Ensembles te ‘s-Heerenberg. ‘Prachtig ensemble dat in korte tijd een hoge kwaliteit heeft bereikt!‘ aldus de jury.

Na aanleiding van zijn vorige programma werd cabaretier Rob Urgert gebombardeerd tot ‘de verassing van het jaar’ (Haagse Courant). ‘Rob Urgert is een naam waarbij de cabaretliefhebber direct aandrang moet voelen om kaarten te bestellen.’
Urgert is columnist voor de landelijke pers en is medewerker van het tv-programma Dit was het nieuws. Zijn nieuwe programma zal gaan over seks, geld, feestjes, eenzaamheid en pijn. Allemaal dingen waar Rob Urgert niet vrolijk van wordt. Een voorstelling om alvast voor wakker te liggen.

Mirjam van Dam en Elly Machtel

Omdat de Tinkerbells hun toverstof stiekem op hebben gemaakt aan elfenhebbedingetjes, moeten ze op zoek naar het recept. Want zonder het stofje kunnen de ondeugende elfjes niet vliegen en toveren. Hun zoektocht naar de ingrediënten voert de Tinkerbells langs Tarzan en de Zeemeermin en ook moeten ze snoep stelen uit het huis van Hans en Grietje. Of dat lukt, valt te bezien.
Na de pauze zullen de Tinkerbells een concert geven met liedjes uit Disney-films, zoals Bambi, Als je van beren leren kan en Diep in zee.
Om het feest helemaal compleet te maken mogen de kinderen verkleed als hun favoriete sprookjesfiguur naar het theater komen!

Joris Holtackers – toetsen; Stijn van der Loo – toneelspel; Niek Beemsterboer – techniek; Shireen Strooker – regie

Nero is een eenakter in een muziekdecor van 16e-eeuwse muziek waarin Stijn van der Loo zingt als countertenor. Zijn stem mengt zich met beats, loops, moods, gesamplede stemmen en meer.
Op het toneel verschijnt een figuur in zijn nachtgewaad en begint te zingen, met een vreemde maar prachtige hoge stem. Een engel? Verre van dat. Het is keizer Nero, en hij kan niet slapen. Waarom is mijn bad niet gevuld? ‘Ezelinnenmelk, verdomme. Van jonge ezelinnen!’
Stijn van der Loo is winnaar van de Gouden harp en tekst/muziekschrijver van Intermezzo.

Jeroen Zijlstra maakt naar eigen zeggen muziek die ‘een mengeling van jazz, pop en poëzie met een hoog zoutgehalte’ is. Zijlstra is de trotse winnaar van de Annie M.G. Schmidtprijs 2002, voor zijn lied Durgerdam Slaapt.
De voormalige Noordzeevisser heeft de Nederlandse harten veroverd met zijn ruige en toch zo gevoelige stem. Invloeden van Tom Waits en Sting zijn aanwijsbaar in zijn muziek die onderwerpen beroert als de vismijn, Lauwersoog, de paling, Grietje, Durgerdam en de pont naar Noord. Zijn songs zijn oer-Hollands, heel herkenbaar en typerend, en behandelen tegelijkertijd universele thema’s.
Zijlstra schrijft voor Mylène d’Anjou en Nilgün Yerli. Hij sloot met zijn band het alternatieve boekenbal af, trad op met Maarten van Roozendaal en Stef Bos en werd in het voorprogramma gevraagd door Acda & De Munnik en De Dijk.
Zijn eerste cd Olie en rook werd door popgoeroe Jip Golsteijn betiteld tot Album van het Jaar. Zijn tweede album, Tussen Den Oever en New York, oogstte uitsluitend lovende kritieken en werd onmiddellijk na verschijnen uitgeroepen tot Radio 2-cd.
Zijn schare luidkeels meezingende fans groeit met elk optreden.

A Night of Comedy is een Nederlands collectief van stand-up komedianten, met bij tijd en wijle een buitenlandse gast. De harde kern bestaat uit Sjaak Bral (bekend van Ook dat nog en het Haags Dictee), Jim Speelmans, Martijn Oosterhuis, Wilko Terwijn en Tom Sligting. Daarnaast zijn er ook dit jaar weer een aantal jonge honden die het harde leven van stand-up komediant aan den lijve willen ondervinden, zoals Kristel Zweers, Vincent Geers, Jelte Sondij en Aouland Abdelkrim.
Uit het buitenland komen de vaste gasten Bob MacLaren, Earl Okin en Howard Beckman.

Wegens de ongekende run op kaartjes voor het Cubaans Feest op 31 januari deze avond nog één keer de swingende show van Raices Cubanas. Na twee sets gaan de tafels en stoelen aan de kant, gaat de band nogmaals spelen, kan er gedanst kan worden en is er wat lekkers te eten.

Namgyal Lhamo is Tibetaanse. Op achtjarige leeftijd vertrok ze naar het internaat van het Tibetan Institute of Performing Arts in India, alwaar ze een opleiding genoot in de klassieke zang en dans van Tibet en haar nomadenvolken. Haar Amdo-vertolkingen, een specifieke zang uit de geboorteregio van de huidige Dalai Lama, zijn vermaard onder de Tibetanen. Ze bespeelt een aantal traditionele Tibetaanse instrumenten zoals de dranyen (Tibetaanse luit) en de gumang (snaarinstrument).
Een dergelijke uiting van de Tibetaanse cultuur kan niet los gezien worden van de Chinese onderdrukking van het land. Kort na de tweede wereldoorlog overviel communistisch China het religieuze Tibet, zoals te zien is in de film Seven years in Tibet, waarin Namgyal een rol speelde. De Chinese autoriteit onderdrukt sinds de machtsovername de uiting van de Tibetaanse cultuur op bijna elke mogelijke manier.
De gevluchte Dalai Lama, de geestelijk leider van Tibet, richtte daarom in buurland India de Tibetan Intstitute of Performing Arts op. Namgyal wil het westen graag vertrouwd maken met de Tibetaanse cultuur. Mede door haar blijft deze unieke muziek, die van generatie op generatie is doorgegeven, bewaard.
Namgyal geeft concerten in heel Europa en Amerika en trad ook op met de Beastie Boys in New York en Washington tijdens de Tibetan Freedom Concerts.
In haar inheemse kledij en met haar authentieke muziek is Namgyal een lust voor het oog een balsem voor het oor.

Floris Klinkert – samples, toetsen, zang; David de Marez Oyens – contrabas; Dedre Twiss – zang; Jaco Benckhuijsen – Fender Rhodes piano; Milan Bonger – altsaxofoon; Stef van Es – gitaar; Taco Gorter – drums

Als voorbereiding op het nieuwe album speelt Floris deze zondag een sessie-achtig concert waarin de leden de ruimte nemen om hun grenzen ze verleggen. Een concert waarbij ook lekker gelounged kan worden onder het genot van een hapje.
Danceritmes, seventies funk, alternatieve pop, jazz, oude krakende pianosamples, analoge synthesizers en live instrumenten: dat is Floris. Al in zijn tienerjaren bracht Floris Klinkert een groot aantal tracks uit die in het clubcircuit enthousiast werden ontvangen. Floris is vooral gevormd door Curtis Mayfield, Miles Davis en Jeff Buckley, maar ook door modernere artiesten als Massive Attack, Radiohead en Björk. Samen met onder andere Sarah Bettens (k’s Choice), Benjamin Herman (New Cool Collective) en Egon Kracht werkte Floris aan zijn enthousiast ontvangen debuutalbum. 
Live is Floris een complete band die het publiek verovert met een relaxte, jazzy en soulvolle potpourri. In de zomer van 2001 maakten zij grote indruk op Dance Valley, in 2002 traden Floris en Rose samen op tijdens Lowlands met hun single ‘Nothing to it’.

Esther Apituley, Mieke Honingh, Rogier van der Tak en Ernst Grapperhaus – altviool; Peter Kuit – tapdance

Dit ensemble is letterlijk gelijkgestemd! De hiërarchie waarbij de altviool de intermediair is tussen violen en celli is verdwenen. Het Alt-tijd Kwartet wil zo het verwachtingspatroon van het publiek doorbreken en muziek als een organische beweging laten horen en zien. Toen ze voor het eerst die vier ‘veelstegrote reuzenviolen’ hoorden stemmen, moesten ze vreselijk lachen: dat ‘gerommel’, zoals een van de leden het verwoordt ‘maar wat is het mooi om met je soortgenoten zoveel herrie te maken’.
Maar Apituley is ook erg theatraal ingesteld en die kant wilde ze net zo goed uitleven. De musici, sinds eeuw en dag gebonden aan podium en lessenaar, zullen hun stellingen verlaten.
Op het programma staan onder andere werken van Telemann, Fauré, Maurice Horsthuis, Onno Krijn, Steve Reich, Hindemith en Riley.
Ondersteund door licht, decor, en soms ook beelden en choreografie worden de grenzen tussen muziek en theater verder opgerekt.

Luisterend naar hun beider verhalen, denken we dat we kunnen concluderen dat ze diep in hun hart niets liever doen dan zo vaak mogelijk met elkaar musiceren.
Bert en Cor spelen al ruim 15 jaar samen. Ze zaten samen op het conservatorium en hebben een hele grote liefde gemeen: de Amerikaanse pianist/componist Clare Fischer. 
Toen Bert in 1997 met niemand minder dan Clare Fischer bij ons optrad werd uiteraard Cor uit het publiek getrokken om ook even met de Meester te spelen. Cor en Bert hebben begin jaren ’90 een cd gemaakt met (hoe kan het ook anders) werken van Clare: Declared. 
Dit concert van de twee pianoleeuwen is alles wat je ervan verwacht, een complete verrassing en nog veel meer!

David Vos – zang; Nettie Krull – piano en accordeon

De donkerbruine stem van David Vos is geschapen voor het zingen van Brel, die hij weliswaar op eigen wijze vertolkt, maar toch met eenzelfde zeggingskracht en hartstocht.
David Vos zingt nederlands- en franstalige nummers van Ramses Shaffy, Lennaert Nijgh, Frans Halsema, Jeroen Zijlstra, Slauerhoff en natuurlijk Jacques Brel. Een tour de chant met de mooiste liederen uit eerdere voorstellingen en de mooiste uit zijn komende programma’s.
Ook duitse en engelse liederen komen aan bod. Prachtige aangrijpende werken van Bertold Brecht, Kurt Weill en Hans Eisler, van Marianne Faithfull en Harry Nilsson. Een avond gevuld met heerlijke luisterliedjes en doorleefde chansons.

Bas Verheijden – piano; Anita Dam-Stoop – dwarsfluit;
werken van o.a. Schubert, Liszt, Dutilleux

Stichting Il Soffio (‘zachte fluisterende wind’) organiseert op kleinschalig niveau concerten in een rustieke omgeving.
De hoofdrol is weggelegd voor de Zeister concertpianist Bas Verheijden. Hij zal deze avond optreden als solist, maar ook samen met Anita Dam-Stoop. Na de pauze kunt u luisteren naar een ander optreden, dit wordt nog ingevuld.

Het is inmiddels een traditie geworden: de masterclass-week in het Beauforthuis.
De hele week zijn er openbare masterclasses en concerten, dit keer allemaal rondom het jazz-pianotrio. 
En er gebeurt altijd wel iets onverwachts en memorabels, dus zorg dat je er bij bent!

Van maandag t/m donderdag is er een gevarieerd programma, vrijdagavond is er een afsluitend concert van Bert van den Brink, Heijn van der Geyn & Hans Oosterhout

maandag 29 maart
14.00-17.00 uur Masterclass Trio – Corneille-Roelofs Trio: Glenn Corneille (piano), Geert Roelofs (drums) en Werner Lauscher (bas) 
bekende Jazzmuzikanten geven masterclasses over het Trio
entree € 2,50
20.30-21.30 uur Concert + jamsessie
Masterclassleerlingen op het podium, met wellicht hun Masters… 
entree € 5,=

dinsdag 30 maart
09.30-12.00 uur Bert van den Brink vertelt over zijn stokpaardjes
entree € 2,50
14.00-17.00 uur Masterclass Trio – Corneille-Roelofs Trio: Glenn Corneille (piano), Geert Roelofs (drums) en Werner Lauscher (bas) 
bekende Jazzmuzikanten geven masterclasses over het Trio
entree € 2,50
20.30-21.30 uur Concert + jamsessie
Masterclassleerlingen op het podium, met wellicht hun Masters… 
entree € 5,=

woensdag 31 maart
09.30-12.00 uur Bert van den Brink vertelt over zijn stokpaardjes
entree € 2,50
14.00-17.00 uur Masterclass Trio – Harmen Fraanje
bekende Jazzmuzikanten geven masterclasses over het Trio
entree € 2,50
20.30-21.30 uur Concert + jamsessie
Masterclassleerlingen op het podium, met wellicht hun Masters… 
entree € 5,=

donderdag 1 april
09.30-12.00 uur Bert van den Brink vertelt over zijn stokpaardjes
entree € 2,50
14.00-17.00 uur Masterclass Trio – Bert van den Brink (piano), Hein van der Geyn (bas) en Hans Oosterhout (drums)
bekende Jazzmuzikanten geven masterclasses over het Trio
entree € 2,50
20.30-21.30 uur Concert + jamsessie
Masterclassleerlingen op het podium, met wellicht hun Masters… 
entree € 5,=

vrijdag 2 april
afsluitend concert Bert van den Brink, Hein van der Geyn en Hans Oosterhout

Alex Roeka – gitaar en zang; Peter van Os – accordeon; Jaco Benckhuijsen – toetsen; Reyer Zwart – contrabas, basgitaar

Wolfshonger is de derde, inmiddels uitgekristalliseerde theatervoorstelling van Alex Roeka en zijn band. Vorig seizoen brachten ze een voorpremière in het Beauforthuis. Wegens overweldigende belangstelling komt Roeka dit jaar terug, met een veel verder uitgewerkte voorstelling.
Met Wolfshonger gaat Roeka verder op de met Zee van onrust en In de wildernis ingeslagen weg. Die weg is een immer continuerende muzikale autobiografie in nederlandse songs, via kostschool en studentenleven naar de grote vaart, de onderwereld van de muziek, de jungle van de liefde, hemel en hel van de drank, verlangen, onrust en strijd. En dat alles met een fijnzinnig boosaardige ironie en tragikomische houding, inmiddels tot Roeka’s handelsmerk geworden. Een poëtisch-filosofische instelling, soms rakend aan krankzinnigheid. Wie hem kent weet genoeg, wie hem nog moet gaan horen heeft voorheen iets gemist. Eigentijds theater tussen hoop en vrees, tussen lachen en verbijten, tussen verbeelding en realiteit.
Alex Roeka ontving in 2000 de Annie M.G. Schmidtprijs. De pers oordeelde over Wolfshonger als ‘wie het opgefokte amusement zat is en over de schutting van de andere wereld wil kijken, zal intens tevreden de zaal verlaten‘ (Volkskrant) en ‘als een lied een schilderij zou zijn dan is Alex Roeka Jeroen Bosch‘ (Utrecht Nieuwsblad).

Egon Kracht – contrabas; Michiel van Dijk – rieten; Milan Kracht – gitaar; Vincent van Els – marimba; Jasper le Clerck – viool

Egon Kracht is de muzikale partner van Maarten van Roozendaal. Ook is hij werkzaam als componist en producent.
Geheel in overeenstemming met het muzikale erfgoed van Johann Sebastian Bach heeft Egon Kracht een alternatieve, instrumentele Mattheüs Passion geschreven. Liefhebbers van dit meesterwerk zullen het zeker herkennen en aangenaam verrast zijn door de alternatieve aanpak, niet-kenners zullen verbaasd zijn over de tijdloze schoonheid van de muziek.
De Mattheüs Passion van Egon Kracht wordt gespeeld door een ensemble van vijf artiesten die hun sporen hebben verdiend in de (jazz)muziek en ervaring hebben in het maken van theaterprogramma’s.
Ieder bandlid geeft een eigen solo vorm binnen de muzikale opbouw van Bachs meesterwerk. De solo’s markeren de grote collectieven die door Kracht van een nieuw arrangement zijn voorzien.
Tijdens de tour zal een cd worden uitgebracht van dit muzikale festijn.

Het stormt. Een blauw geklede figuur met een cape om staat boven op een zwevende piano.
We schrijven zondagavond negen september 2001. ‘Componist en pianist Bastiaan Brink liet zich voor de manifestatie “De vallende piano”, de ultieme klank gisteravond op de kop van het Java-eiland, niet uit het veld slaan door de storm‘ schrijft het Parool.
Bastiaan Brink lijkt inderdaad een exceptioneel figuur. Brink (1973) studeerde bij Jan Willem Lagerwaard, Jaap Stork en Polo de Haas. Solo speelt hij vooral door hemzelf gecomponeerde en geïmproviseerde pianowerken. Zijn muziek is origineel, het houdt het midden tussen jazz en modern klassiek (met name de werken van Simeon ten Holt) en behelst een volstrekt eigen, niet nader in te delen klankwereld.
Samen met choreografe/danseres Etrona Ulinca verzorgt Bastiaan Brink spectaculaire locatievoorstellingen zoals hierboven beschreven, om op onverwachte plaatsen en tijdstippen muziek en dans te laten verschijnen en ze zo aan een breder publiek te tonen.
In het Beauforthuis zal Brinks programma bestaan uit de Soloduiveldansen 3 en 4 van Simeon ten Holt en drie eigen composities.

De Argentijn Gustavo Toker is één van ‘s werelds beste bespelers van de bandoneon. Behalve zelfgearrangeerde traditionele tango’s en milonga’s speelt hij ook nieuw materiaal waaronder Amsterdam Milonga.
Piazzolleana is – hoe kan het ook anders – een hommage aan tangomeester Astor Piazzolla. Vooraanstaande muziekjournalisten uit Buenos Aires beschouwen Toker als één van de beste vertolkers van Piazzolla’s erfgoed, onder meer omdat hij als enige muzikant in staat is Piazzolla’s improvisaties te benaderen.
Over Toker Y la Milonga, part two schreef de pers: La Nacion (Argentinië): “…prikkelende milonga-salvo’s, scherpe wendingen, vernietigende ostinato’s…een aankondiging dat het Piazzollische elan in de handen van Toker een nieuw begrip is geworden.” Clarin (Argentinië): “Gustavo Toker is een briljante vertolker van Astor Piazzolla’s muziek.”

Het langverwachte vervolg op de succesvolle Cocktails van afgelopen zomer! 
Studenten van de Koningstheater-akademie in Den Bosch brengen u een cocktail van cabaret-juweeltjes, alles onder leiding van mede-student Dennis Struis. 
De ‘caberetiers-in-spé’ van afgelopen zomer wonnen Camaretten, het Amsterdams Kleinkunst Festival en het Amsterdamse Studenten Cabaret Festival. Met al dat talent belooft deze editie van de Cabaret Cocktail dus weer iets heel speciaals te worden! Met een mix van spektakel, ontroering en humor brengt deze nieuwe generatie theatermakers een perfect gevarieerde avond voor elke cabaretliefhebber. 
Bovendien spelen zij ook nog belangeloos voor een goed doel: de verbouwing van het Beauforthuis. Of zoals Dennis het zelf zegt: “een bijzonder theater wat geleid wordt door fantastische mensen. Dat moet gekoesterd worden, ook door nieuw talent!”

Jean-Pierre Guiran – accordeon, zang; Cherie de Boer – accordeon – zang

’n Tikkeltje poëzie, zang, véél muziek en ’n Franse tic!
Dat is het thema van het derde hemelvaartsconcert op rij van het bekende Driebergse duo Accordéon Melancolique.
Jean-Pierre en Cherie, die recentelijk optraden tijdens het beruchte Boekenbal, vonden voor dit nieuwe concert inspiratie in het Boekenweekthema: Frankrijk.
Daarbij gaan zij niet opnieuw de musette onder de aandacht brengen, die is immers in accordeonkringen soms iets te diep doorgedrongen.
Accordéon Mélancolique zal juist het andere Franse repertoire ten gehore te brengen. Er is namelijk zoveel meer tussen de Franse muzikale hemel en aarde. Vlieg met hen mee naar die onbekende plekjes in de Franse muziek en ontdek de pure poëzie die beiden accordeonisten tentoonspreiden.
De Franse achtergrond van Jean-Pierre Guiran is een groot voordeel bij het vertolken van Franstalig repertoire. Samen met zijn fragile Cherie ontstaat er een sfeer-ook in de nummers waarbij gezongen wordt  – van onvervalste weemoed.
Met geuren van goede herinneringen. Schetsen van onschatbaar geluk.
Er wordt flink uitgepakt. Niet alleen op muzikaal gebied, maar ook de andere zintuigen worden geprikkeld. In de prijs van het concert is namelijk de thee met taart inbegrepen. [Maar het mag natuurlijk ook een ‘café au lait’ zijn]
Bestel snel uw kaarten, het gaat ongetwijfeld weer storm lopen!
Accordéon Mélancolique bracht tot op heden drie CD’s uit, met de titels “L’imparfait du Cœur”, “Parade des Poules”, en de derde met live-opnamen “Petits Fours Frais”.
Wordt u, net als velen in Europa,  ook gegrepen door dit elegante en intrigerende duo?

concerten om 14.30 en 15.30 (Harold K) en 17.00 (European Jazz Trio)

De hele middag van zondag 6 juni bent u welkom in het Beauforthuis, waar glaskunstenaar Hielke Brugts zijn werk exposeert en verkoopt. Brugts zoekt voortdurend naar nieuwe vormen voor glas-in-lood en werkt dat uit in vaas-objecten, lampen en ramen: grote en kleine objecten van helder en soms gekleurd glas, die op wonderlijke wijze spelen met licht, kleuren en reflecties.
De vazen zijn vandaag gevuld met bloemen, prachtig geschikt door Maria de Groot van Bloemwerkplaats Bloemkracht 8. De bloemen zijn allemaal van biologische kwaliteit.
Vanaf 12.00 uur exposeert en verkoopt Brugts zijn werk, als het weer het toestaat ook in de tuin. Bent u vanmiddag niet in de gelegenheid, belt u dan voor een afspraak: 0343 – 49 14 97.

De middag wordt gelardeerd met kleine optredens.

Om 14.30 en 15.30 treedt Harold K op. Harold K (1977) maakt countryblues met de snik van een accordeon of een slidegitaar. In het Nederlands of Limburgs zingt hij over verwaarloosde huizen, onmogelijke en gelukzalige liefdes, wanhopige tochten op de brommer en rusteloosheid. Geworteld in het zuiden, maar geschreven in Utrecht. De sfeer van die stad weerklinkt in de songs. Voor de muziek zoekt Harold K zijn inspiratie in de Amerikaanse roots en het Europese chanson.

foto: Susan van Schijndel

Om 17.00 uur treedt het European Jazz Trio (Marc van Roon – piano; Roy Dackus – drums; Frans van der Hoeven – bas) op. Voor hun volgende tournee door Japan en het Verre Oosten komt het European Jazz Trio weer even opwarmen in het Beauforthuis. Hun repertoire bestaat grofweg uit lichte jazz, pop en klassiek, en loopt uiteen van Bach tot Beatles.
De expositie en concerten zijn vrij toegankelijk, dus fietst u zondag langs, waai dan even aan.
Het terras is de hele middag open, er is quiche en salade verkrijgbaar en aan het eind van de dag kunt u nog lekker naborrelen.

Aansluitend op het landelijk thema ‘Verdediging’ van Open Monumentendag gaat dit jaar in de gemeente Zeist de aandacht uit naar de bossen bij Austerlitz. Daarvoor is een tweetal wandelingen – ook tot één wandeling te combineren – uitgezet, die bij het Beauforthuis starten.
De korte route (ca. 6 km) volgt de contouren van het Kamp bij Austerlitz uit 1804.
De langere route (ca. 7 km) loopt deels langs de Kamperlinie, over het terrein van het voormalig Herstel- en Oefencentrum van Defensie (thans Stichting Jeugdbuitenverblijven) en over Wallenberg (waar een leverancier van de Franse troepen woonde), via Het Witte Huis en de schuur van Staatsbosbeheer.
Vanuit het Beauforthuis kunt u vanaf 10.00 uur uw wandeling starten. Deelname is gratis.
Bij het Beauforthuis is parkeergelegenheid.

Open Monumentendag wordt om 10.00 uur in het Beauforthuis geopend door wethouder W.J.M. den Heijer.
Het Beauforthuis blijft vervolgens tot 16.00 uur open voor bezoekers.
Er is een kleine expositie te bezichtigen over de toekomstige verbouwing, er hangen historische foto’s van het pand, er zijn verschillende optredens en een expositie van glaskunstenaar Hielke Brugts.
Uiteraard is het mogelijk aan de bar van het Beauforthuis een consumptie te nuttigen.

Twee vrouwen, twee levens. 1942 en 2003. Etty houdt een dagboek bij, Julia sms-t met de buurman. Julia is een jonge, dynamische vrouw uit Amsterdam die in aanraking komt met de dagboeken van Etty Hillesum: een levenslustige Joodse vrouw die vol wil leven ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Vanuit haar luxe wereld van de moderne samenleving, ziet Julia zich geconfronteerd met Etty’s leven in oorlogstijd.
Julika Marijn speelt beide personages: twee vrouwen die binnen het decor van hun eigen tijd op zoek zijn naar zichzelf. Zij worstelen op authentieke en vaak geestige wijze met hun spiritualiteit, talenten en verliefdheid.

Met flink veel podiumervaring en een fors assortiment aan sketches en typetjes als bagage presenteert Jim Speelmans zich aan het theaterpubliek: ‘Hier is hij’.

Leidsch Dagblad over Jim Speelmans: ‘…hij verleidt, bijt zachtjes in de nek van het publiek, kietelt en bevrijdt het..’

dubbeloptreden met Sander van Opzeeland

Van al die dingen waar je zo ontzettend graag liever niets over horen wilt.
Algemeen Dagblad over Eric van Sauers’ vorige programma, De Ware Liefde:
‘Als een volleerd verteller schetst Van Sauers geestige doch schrijnende verhalen over liefde die het net of helemaal niet halen. (…) Dat die lach therapeutisch en bevrijdend is, komt volledig op rekening van de cabaretier: hij wekt vanaf de eerste zin vertrouwen, en neemt de hele zaal na verloop van tijd met liefde op schoot.’

Rood – zang, toetsen, gitaar en meer; Toon Meijer – klarinet, saxen; Frank de Kleer – gitaren, piano harp; Bob Wisselink – bas, akoestische gitaar; Thijs Verwer – drums, percussie; Marieke van Zutphen – saxen

Nighthawks at the Diner is niet alleen de naam van het derde album van Tom Waits, maar ook van de groep rond zanger-pianist Rood. En niet voor niets. Roods groep heeft een stevige verwantschap met Waits, maar is desalniettemin zeer origineel.
Met teksten van formaat, uitgekiende arrangementen en een hoge dosis speelplezier zet N.A.T.D. een sfeer neer die in Nederland weinig geëvenaard wordt. Roods mooi hees krakende stem is stukken lichter dan die van Waits, maar zijn woorden komen aan, dankzij een superieure combinatie van intonatie, timing en gevoel.
Europese volksmuziek, Kurt Weill, rokerige jazz en een stukje Balkan maken evenzeer deel uit van de zeer onderhoudende set van dit virtuoze gezelschap. Grote klasse! 

Steve Earl, inmiddels zelf een van de levende Amerikaanse folkrock-iconen, zegt over Eric Taylor: “He was one of my heroes and teachers when I started playing around Houston in the early 1970’s. He’s the real deal.”
Een concert van Eric Taylor is een mengeling van eigen nummers, aangevuld met een paar covers van groten als Bob Dylan en Townes van der Zandt.
Eric Taylor is een must voor wie hem kent, en voor de liefhebber van musici als Iain Matthews en Magna Carta.

Floris Klinkert – samples, toetsen, zang; David de Marez Oyens – contrabas; Dedre Twiss – zang; Jaco Benckhuijsen – Fender Rhodes piano; Milan Bonger – altsaxofoon; Stef van Es – gitaar; Taco Gorter – drums
kroegconcert, staanplaatsen, geen rookverbod

Floris tourt dit jaar met de muziek van zijn nieuwe album Drunk on life, dat in belangrijke mate in het Beauforthuis is ontwikkeld, tijdens enkele swingende concerten en een zeer informele ‘session’.
Natuurlijk willen we Floris weer op de planken hebben nu het helemaal af is!
Live is Floris een complete band die het publiek verovert met een relaxte, jazzy en soulvolle sound. In 2001 maakten zij grote indruk op Dance Valley, in 2002 traden Floris en Rose samen op tijdens Lowlands met hun single Nothing to it en in 2004 staan zij inmiddels op Roskilde!

Met veel bravoure veroverden Hassan’s Angels een oprecht verrast theaterpubliek met Het gaat om het innerlijk. Nu brengen ze de nieuwe voorstelling Schijn, waarmee de Angels laten zien dat ze weten hoe het moet. 
Wat weten de Angels dan wat de rest van de wereld niet weet? ‘Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet’. Dat lijkt simpel, maar geldt dat dan ook voor zelfmoordterroristen? Tegeltjeswijsheid. Waarden en normen. Wie kennen ze nog, die goeie ouwe waarden en normen? De Angels en boeren? Terug naar de basis, naar vroeger.

Dhroeh Nankoe (India/NL) – zang, harmonium, tabla; Arjun Autar (India/NL) – dholak; Matsumoto ‘Santi’ Kazushi (Japan) – trombone; Henk Spies (Nederland) – saxen, elektronica; Alan ‘Gunga’ Purves (Schotland) – percussie

De voorouders van Dhroeh Nankoe maakten bijna hondervijftig jaar geleden de reis van India westwaarts via Kaap de Goede Hoop naar Suriname. Vervolgens reisde hijzelf weer naar het oosten, naar Nederland. Zijn muzikale reizen hebben zijn Indiase bagage verrijkt met allerlei invloeden zoals Goa-trance en hindi-pop. Zijn interesse in andere muzikale tradities hebben geleid tot samenwerking met onder meer de Portugese zanger Fernando Lameirinhas en kaseko-jazzfluitist Ronald Snijders.

In dit concert demonstreert hij samen met slagwerker Arjun Autar dat deze veelzijdigheid tot spannende en opzwepende combinaties leidt, die alle windrichtingen uitgaan: verder oostwaarts met de Japanse muziek- en kookkunstenaar Santi, naar het westen met specialist in Balkangrooves en effectenapparatuur Henk Spies en naar het noorden met de Schotse muzikale omnivoor Alan Purves.

Een oorspronkelijk idee van Ischa Meijer en Helmert Woudenberg wordt nu op de planken gebracht.
Meijer en Woudenberg waren al sinds hun middelbare schooltijd bevriend. Een vriendschap van uitersten, want Ischa’s vader had als Jood het concentratiekamp overleefd, Helmerts vader was als jonge SS-er aan het Oostfront gesneuveld. Hoe raar het ook klinkt, de jongens moesten altijd erg lachen als ze het over het reilen en zeilen van hun families in oorlogstijd hadden.
Het stuk zou voor de pauze (in de oorlog) gaan over een Jood die ondergedoken zit bij een NSB-er, en na de pauze (na de oorlog) over diezelfde NSB-er die nu bij de Jood ondergedoken zit. Helmert zou de Jood spelen en Ischa de NSB-er. Door het overlijden van Ischa is er niets van gekomen. 
Nu heeft Helmert Woudenberg samen met René Eljon dat oorspronkelijke idee verder ontwikkeld, resulterend in Leefbaar.

Gewapend met toetsen en een prachtige stem, brengt Renee van Bavel (winnares publieks- en persoonlijkheidsprijs Groninger Studenten Cabaret Festival 2001) u een muzikaal programma met bewerkingen van bekende en vooral zelf gecomponeerde liedjes, eigenzinnige observaties en openhartige verhalen. 
“Laat mij u vermaken, als uw chansonnière, als uw meisje van plezier… noem het maar Amelie theater, noem het maar Renee.”

georganiseerd door Quota International Zeist e.o.
ten behoeve van het scholingsproject Clinical Officers, van de Zeister chirurg Peter Jiskoot, in Malawi

Zowel toneelspelers als musici treden belangeloos op en de OPBRENGST van deze avond komt ten goede aan het MEDISCH SCHOLINGSPROJECT IN MALAWI van de Zeister chirurg Peter Jiskoot

Toneelstuk ART(KUNST)
gespeeld door Queeste: Robert Jan Heyning. Gert Kruijt en Jan van der Smissen. 
Regisseur : Howard van Dodemont 
Een toneelstuk van de Franse schrijfster Yasmina Reza, waarmee wereldwijd veel succes is geboekt. 
Een tragikomedie over de vriendschap tussen drie mannen, welke vriendschap onder druk komt te staan door de aankoop van een schilderij. 
“Een medisch specialist koopt voor € 75.000 een geheel wit schilderij. Sinds zijn studententijd heeft hij twee vrienden voor het leven. De vriendschap toont enkele barsten door verschillen in karakter en levensloop en wordt extra op proef gesteld door deze aankoop “. 

Na het toneelstuk volgt een muzikaal optreden van Wim Vermaak (vleugel) en Fiona Geraets (viool) en is er gelegenheid tot het drinken van een glaasje wijn.

Het Parool vindt zijn filosofische benadering een verademing in deze tijd van schreeuwen, de Volkskrant noemde hem een prachtige verteller met gevoel voor sfeer en de One was blij dat er eindelijk een man opstond die wél in staat is zich emotioneel te uiten.
Ernst van der Pasch’ nieuwe programma gaat over grote filosofische vraagstukken en valkuilen van het geluk.
En over wat je kan doen om ze te vermijden: scherp blijven.

Fleurine – zang; Jesse van Ruller – gitaar; Johan Plomp – bas; Sebastiaan Kaptein – drums; Esther Apituley – viool

Fleurine kennen we al sinds jaar en dag als jazz-vocaliste met eigen repertoire: zelf geschreven teksten in Engels en Portugees op werk van o.m. Thelonious Monk en Curtis Fuller.
Een van haar talenten is het aantrekken van goede musici. Vanavond bewijst zij dat nog weer eens met een gastoptreden van Esther Apituley, de altvioliste die altijd op speelse wijze op zoek is naar vernieuwing.
Zo richtte zij Alttijd op (een kwartet bestaande uit louter altviolen), speelde op de Boulevard of Broken Dreams, met het Nederlands Blazers Ensemble, maar ook waagt zij zich aan theaterwerk…
Op haar meest recente album Fire zingt Fleurine prachtige covers van de liedjes uit haar jeugd. Bruce Springsteens Fire leverde de titel. Verder covers van Peter Frampton (Show me the way), Nick Drake (Fruit Tree) en Paul Simon (Still crazy after all those years).
Deze avond met Esther belooft een bijzondere uitvoering te worden.

Muziek is magie want met muziek kun je jezelf en anderen blij maken, verdrietig worden, erop dansen of gewoon ernaar luisteren. Weten de kinderen waar een lied vandaan komt? Hoe een instrument heet?
Tijdens De Muzikale Toverketel draait het om twee leerlingen die een toelatingsexamen af moeten leggen bij Anna Musicanta, een muzikale toverfee.
De kinderen in de zaal mogen de twee leerlingen bij hun examen helpen door mee te doen!!

Jesse van Ruller – gitaar; Frans van der Hoeven – bas; Martijn Vink – drums; Bert Joris – trompet

Het tweede “Jesse meets …”-concert.
Jesse van Ruller en de Belgische componist en trompettist Bert Joris bewonderen elkaars spel en composities al jaren, maar hebben nog nooit samen in een kleine bezetting gespeeld. Ze ontmoetten elkaar eerder op het podium bij het Jazz Orchestra of the Concertgebouw, waar Joris diverse malen te gast was. De wens om samen te spelen bleek wederzijds, maar volle agenda’s gooiden altijd roet in het eten.
Nu dan eindelijk tijd voor een ontmoeting in kleine bezetting, met hoofdzakelijk eigen composities van Van Ruller en Joris. De (prachtig kleurende) combinatie gitaar-trompet is voor beide musici niet nieuw: Joris speelde jaren met Philip Catherine en Van Ruller nam een de cd Catch! op met speciale gast Roy Hargrove. Stylistisch gezien passen Van Ruller en Joris perfect bij elkaar.

Vrouw van de wereld, zo heet Oster’s wekelijkse column in de Volkskrant. De wereld die zij beschrijft is de toneelwereld waarin zij opgroeide, de kunstenaarswereld van de Amsterdamse grachtengordel en de wereld van de Vrouw: van knellende hoge hakken tot de verheven liefde.
Annemarie Oster is bekend als schrijfster, actrice en de dochter van twee beroemde acteurs (Ank van der Moer en Guus Oster).

Jeroen Thijsen – toetsen; Bart Soeters – bas; Jochen Reich – drums

Het geluid van jonge jazzmusici heeft weinig meer te maken met de “oor-spronkelijke” jazz. Cube bewijst dat keer op keer door de zalen waar zij spelen op hun kop te zetten met zeer dansbare muziek, die zich beweegt tussen jazz, drum & base, fusion en lounge.

TYPISCH Bo4U DUS!

Cube begon in 2001 als akoestisch jazztrio. Bandleden Jeroen Thijsen, Bart Soeters en Jochen Reich begonnen op het Utrechts Conservatorium samen te spelen. Al snel ontwikkelden zij hun eigen geluid. Electronica en samples werden toegevoegd aan de standaard trio-bezetting en Cube was geboren!