programma 2000

Na een tour door België, waar hij succes oogstte met het lezen van fragmenten uit zijn verhalenbundel De stille strijd, voegt Thé Lau (zanger van de Scene) dat nieuwe element nu ook toe aan zijn huidige Nederlandse tour. Niet meer louter muziek dus, al blijven zijn prachtige, door Dante Oei op piano begeleide liedjes de hoofdmoot vormen. Thé’s sprekende en van sentiment en passie doortrokken teksten ontlokten de Belgische Morgen de uitspraak: “Het is een talent waar slechts weinig songschrijvers mee behept zijn of ze zouden Bob Dylan moeten heten.”

Erik Niks (piano) & Karen de Wit (altviool)
werken van Bloch, Jolivet, Takemitsu en Brahms

Het eerste vleugelconcert van 2000! De opbrengst van de collecte is bestemd voor ons Bouwfonds.

Deze eerste solo-voorstelling van Nilgün Yerli was meteen uitverkocht!

Jan Laurens Hartong – piano; Ben van den Dungen – sax; Jarmo Hoogendijk – trompet; Wim Both – trompet; Bart van Lier – trombone; Leslie Lopéz – bas; Lucas van Merwijk – drums; Nils Fischer – percussie; Claus Tofft – percussie; Papo Vazquez – trombone

Met 8 CD’s op z’n naam (waarvan een op Blue Note’s World Pacific label – een unicum voor een Europese Afro Cuban Jazz formatie!) staat Nueva Manteca aan de top in deze stroming, die Cubaanse latin en Amerikaanse jazz combineert. De negen leden van Nueva Manteca zijn afkomstig van Finland tot Puerto Rico en hebben stuk voor stuk een naam opgebouwd in de internationale jazz- en latinscene.
Deze winter heeft Nueva Manteca Angel “Papo” Vazquez te gast. Toen die voor $5 zijn eerste trombone kocht, begon zijn muzikale carrière. Allereerst in de schoolband, later op allerlei salsafeesten en uiteindelijk aan de zijde van legendarische musici als Ruben Blades. Met Blades maakte Papo de Award-winning albums “Antecedente” en “Amor y Control”. Papo speelde mee op de soundtracks van o.a. The Mambo Kings en Mo’ Better Blues.
Nueva Manteca & Papo Vazquez garandeert een avond van zinderend, spetterend, muzikaal geweld. Neem zonodig watjes mee!

Manja Smits – solo harp; Peter Verduyn Lunel – fluit; Orsze Adam – altviool
werken van Debussy, Goebaidoelina en Takemitsu

Het Holland Harp Trio dankt zijn bestaan aan de uitvoering van de prachtige triosonate van Debussy voor fluit, altviool en harp. De bijzondere klankcombinatie van deze drie instrumenten leent zich bij uitstek voor een boeiend programma.
Componisten als Marius Flothuis en Calliope Tsoupaki schreven stukken voor Manja Smits. Peter Verduyn Lunel is solo-fluitist bij het Nederlands Balletorkest en het Radio Symfonie Orkest. Orsze Adam is altviolist bij het Nederlands Balletorkest.

Alex Roeka is geknipt voor het Beauforthuis. Door in ‘Slauerhoff-achtige’ teksten zijn belevenissen tijdens het bevaren van de wereldzeeën te beschrijven, ontstond geleidelijk een avondvullend theaterprogramma, getiteld “Zee van Onrust”. Een programma dat verhaalt over een man die van zee komt, in de stad blijft hangen en steeds verder verdwaalt in de nacht der liefde. Met zijn rauwe stem en begeleid op gitaar en accordeon brengt hij zijn teksten.

Als opmaat voor de opening van de boekenweek een leesvoorstelling door Freek de Jonge.

In zijn nieuwe programma toont Willem Vermandere zich een ware tovenaar met woord en klank en is hij doodernstig, droevig én blij, levenslustig én soms donker. Willem Vermandere is een filosoof én begenadigd zanger/verteller én beeldhouwer/schilder. Zijn teksten zijn als literatuur en zijn muziek heeft een zuidelijk timbre. Hij kan als geen ander zijn liedjes over ’t leven, personen en gebeurtenissen op een conférenceachtige manier en met een unieke mimiek aan elkaar breien. Net als goede wijn wordt Vlaanderens warmste theatermens beter met het ouder worden.

Arne Werkman & Peter Beijersbergen van Henegouwen – piano
werken van Arne Werkman, Brahms, Stravinsky, Poulenc en Ravel

De composities van Arne Werkman worden door vele vooraanstaande musici uitgevoerd. Zo werden op prinsjesdag ’92 zijn drie “Intermezzi” in bijzijn van de koningin uitgevoerd door het Residentie Orkest. De première van zijn “Pièce pour Violin et piano Lutheal” werd door Emmy Verhey en Carlos Moerdijk gespeeld. Tevens schreef hij composities voor harpiste Manja Smits en hoboïste Pauline Oostenrijk.
Wij gaven pianist/componist Arne Werkman carte blanche voor een zondagmiddagconcert. Samen met pianist Peter Bijersbergen van Henegouwen brengt hij de première van zijn “Sonate pour piano à quatre mains” ten gehore, delen uit “Petrouchka” van Stravinsky, Sonate voor piano à quatre mains van Poulenc, 3 Hongaarse dansen van Brahms en “La valse” van Ravel.

Maarten van Roozendaal rijgt zijn teksten letter voor letter aan een zijden draadje, tot ze een kwetsbare eenheid vormen. Liedjes voor de man die eenzaam aan de bar hangt, of voor de vrouw op rij zeven.
Uit de pers: “… de wanhoop en beklemming en de monotone pianoklanken doen sterk denken aan “Ces genslà” van Brel. Maar dit is geen plagiaat – die kerels putten uit dezelfde bron.” Egon Kracht geeft met zijn tegenspel op contrabas de teksten een bijzondere lading. Schaamteloos pathetisch en overweldigend scherp. Dit duo won in 1998 de Zilveren Harp. Het had een Gouden moet zijn.

Blaffende honden bijten niet. Maar dat geldt niet voor jonge hond Kees Meerman! Als een pitbull (helaas, een van de laatste in ons land) heeft hij zich vastgebeten in het cabaret. En hij bijt dóór…
Kees Meerman is een cabaretier met een volledig eigen stijl, werkwijze en opvatting. In de zes jaar dat hij al langs de lijn bezig is heeft hij een volledig eigen wereld en idioom ontwikkeld, Zijn combinatie van stand-up comedy en heuse popsongs is hard, maar nooit zonder gevoel.
Smaad gaat over de waanzin van deze tijd. “Meneer, over 2000 jaar staat u, met uw mercedes, uw GSM en uw maatpak in alle geschiedenisboeken, met daaronder de tekst “Zakenman in klederdracht – rond het jaar 2000 was dit de ultieme vorm van zijn. In het jaar 2001 massaal uitgeroeid door woeste cabaretier”
Een avondje Kees Meerman is een must voor elke cabaretliefhebber.

Ernst Reijseger kan ontzettend mooi op zijn cello spelen. En meestal heeft hij daar ook helemaal geen geschreven muziek voor nodig, maar speelt hij gewoon wat hij wil. Soms speelt hij ook met andere heel beroemde muzikanten, zoals Yo-Yo Ma, of met Anner Bijlsma, en Toumani Diabaté. Dan speelt hij prachtige klassieke muziek, maar soms doet hij ook gekke dingen en bespeelt hij de cello alsof het een gitaar is of een trommel of hij tokkelt er op met zijn huissleutel.
Deze middag wil hij jullie laten horen hoe mooi een cello klinkt, en wat je er allemaal mee kunt doen. Vraag aan je vader en moeder of ze je naar het Beauforthuis willen brengen en zeg dat ze zelf maar een mooie wandeling moeten gaan maken in het bos, want dit concert is eigenlijk alleen voor kinderen, voornamelijk van 4 tot 8 jaar.

Rob van Bavel – piano; Erik Robaard – contrabas; Chris Strik – drums; Ad Colen – saxen

Saxofonist Ad Colen is niet alleen de leider van dit kwartet, hij schrijft er ook alle composities voor. En met de ijzersterke bezetting van zijn band leidt dat tot “een geluid om te zoenen”, aldus recensent Jeroen de Valk. Improvisaties komen goed uit de verf en het geluid in z’n totaliteit is een verantwoord compromis tussen de breedgeschouderde sound van de ‘zware tenoren’ en het klaaglijke muurbloempjestimbre uit de Lester Young-school.
Ad Colen bevestigt dat het goed gaat met de Nederlandse jazz.

Ton Vorstenbosch, Jan Derksen, Hidde Maas, Margot Dames e.a.

Benieuwd naar een wrang-komische visie op het ongelukkige huwelijk tussen koningin Wilhelmina en prins Hendrik? En de bemiddelende rol daarin van politiecommissaris François van ’t Sant? Dan mag u dit niet missen! De schrijver Ton Vorstenbosch hanteert een hilarische verteltrant vol plotselinge overgangen. Bovendien speelt hij zèlf de vorstin.

Lekker borrelen in het theatercafé.

Michael Varekamp – trompet, verhaal; Ben van den Dungen – saxofoon; Joost Patocka – drums; Peter Beets – piano; Jos Machtel – bas, tuba; Bert Boeren – trombone

Je hebt vast wel eens van jazz gehoord, maar weet je ook hoe jazz is ontstaan? “De kleine Louis” neemt je mee door honderd jaar jazzgeschiedenis, voornamelijk in swingend New Orleans waar jazz gewoon op straat te horen is. De weesjongen Louis woont daar. Hij leert trompet spelen en groeit uit tot ’s werelds bekendste trompettist: Louis Armstrong! Aan de hand van zijn levensverhaal en heel veel jazzmuziek vertelt Michael Varekamp (trompettist uit de Dutch Swing College Band) over de ontwikkelingen in de jazz.

Met een paar uur podiumervaring kaapte Rob Urgert de zilveren medaille weg op Cameretten 1997. De jury omschreef hem als ‘een ervaren cabaretier die boeit, rust neemt, en zijn grappen weet te plaatsen’ en prees hem als tekstschrijver en verteller. In “Leuk voor later” rekent Urgert af met de meest hardnekkige trauma’s en misverstanden. Geen zee gaat hem te hoog. Geen brug is hem te ver. En als hij had kunnen zingen dan had hij dat ook gedaan. “Leuk voor later” is een voorstelling die nu al leuk is.

Ben van den Dungen – saxofoon; Jarmo Hoogendijk – trompet; Juraj Stanick – piano; Marius Beets – bas; Cindy Blackman – drums

Cindy Blackman is vooral bekend geworden bij het grote publiek als drumster van Lenny Kravitz, maar zij heeft tevens een indrukwekkend jazzverleden (én heden). Zo kent het Beauforthuis-publiek haar van een spetterend concert in 1997 met het Van den Dungen/Hoogendijk Quintet. Met dit quintet toert Cindy nu voor de vierde keer mee.
Als leerling van o.a. Alan Dawson, Lenny Nelson en Tony Williams kwam Cindy al vroeg in aanraking met jazzgrootheden. Zo heeft zij o.a. gewerkt met Don Pullen, Al Grey, Wallace Roney, Freddie Hubbard, Ron Carter en Sam Rivers. In 1998 reisde Cindy de wereld rond met Cassandra Wilson en vorig jaar was zij weer te vinden aan de zijde van Lenny Kravitz. En haar tomeloze energie is natuurlijk ook helemaal op z’n plek bij Ben & Jarmo, de Red Hot Chili Peppers van de nederlandse jazz. Kei- en keihard!!!

Vier bevrijdingsdag in het theatercafé!

De populariteit van Acda & de Munnik is onomstotelijk vastgesteld: het concert was in een week uitverkocht!

Annelies de Jong – piano; Taco Nieuwehuizen Segaar – basgitaar; Ed Verhoeff – gitaar; Ben van den Dungen – tenor/sopraansaxofoon; Enrique Firpi – drums; Ana Beck – vocals

Swingende en dansbare muziek, op een jazzy manier manier gebracht! Jobim Bossa Nova, een Frevo van Edu Lobo of een Samba van Chico Buarque.
Pianiste Annelies de Jong, bekend van groepen als Vicio Nova en Brasilianas, vond dat het nu eens tijd werd voor een eigen quintet. Daarmee brengt zij semi-akoestische Braziliaanse jazz. Speciaal voor het Beauforthuis-concert wordt de groep uitgebreid met de Braziliaanse zangeres Ana Beck.

speelt Mozart, Ravel, Brahms & Chopin

gratis toegang, collecte na afloop

Rosalie Seinstra – cello; Marieke Verkleij – altviool;  Maartje Hetsen & Inge Laurijssens – viool; Luc Blommers & Christianne Verhoeven – piano

werken van Bach, Haydn, Martinu, Vieuxtemps en Dvorak

gratis toegang, collecte na afloop

Philip Catherine – gitaar; Hein van de Geyn – bas; Hans van Oosterhout – drums; Bert van den Brink – piano

“Op de aardbol wonen zes miljard mensen. Slechts hondervijftig daarvan konden het concert in het Beauforthuis bijwonen. Toen was het vol en ging de deur dicht. De rest van de wereld (die stakkers) bleef derhalve onkundig van wat zich daarbinnen afspeelde.” Aldus Jeroen de Valk over het concert van 1998.
“Geest Jimi Hendrix neemt bezit van oude gitaar Philip Catherine”, aldus het Utrechts Nieuwsblad over hetzelfde concert.
Het Beauforthuis geeft u ter afsluiting van het seizoen nog één kans om deze internationaal vermaarde jazzgitarist te kunnen aanschouwen. En ook de overige drie namen van dit kwartet liegen er niet om.

ALEXEI & LARISA GOULENKO – piano

werken van Mozart, Skrijabin, Chopin, Beethoven en Liszt

Sinds Alexei Goulenko in ’96 deelnam aan het Liszt-concours is hij regelmatig in Nederland geweest om te concerteren. Inmiddels heeft hij zich, met echtgenote Larisa, hier gevestigd, voor voortgaande studie.

Juni is sindsdien “zijn” maand, met een hele reeks concerten op verschillende podia. Deze Hemelvaartdag spelen Alexei en Larisa in het Beauforthuis.

Marc van Roon – piano; Frans vd Hoeven – bas; Roy Dackus – drums

Het European Jazz Trio bestaat al sinds 1989 en heeft sindsdien meer dan 10 cd’s gemaakt, die met name in Japan bij het grote publiek aan­slaan. In juni doet het trio dat land aan met een tweeweekse tour­nee. Het Beauforthuis biedt u een uniek voorproefje…

Het European Jazz Trio bracht in ’96 een cd uit met Beatles-bewer­kingen. Daarna volgden twee cd’s met de legendarische jazztrompet­tist Art Farmer en hun laatste cd Adagio (’99) biedt een keuze aan klassieke thema’s, bewerkt en in een nieuw jasje gestoken: Chopin, Mozart, Brahms en Bach in een vloeiende mix aan stijlen.

Wie dit associeert met James Last vergist zich  –  wij staan er voor in dat deze jongens het kunnen!

Barbara Tiggeler & Dorine Wiersma Onlangs was Dorine Wiersma op TV te zien. Samen met Barbara Tiggeler won zij de 2de prijs op het Amsterdams Kleinkunst Festival, met hun programma Meisjes. Omdat wij Dorine al jaren volgen (met haar muziekgroep Escapades deed zij bij ons menige try-out), nodigden we hen meteen uit om in het Beauforthuis op te treden.
Onder de naam De Doos zijn Barbara en Dorine nog pas een jaar bezig, maar zij trokken de aandacht met hun licht cabareteske liedjesprogramma. Zij traden op de meest uiteenlopende plekken op en stonden deze zomer op de Parade.
De Doos werkt momenteel naar haar eerste avondvullende programma toe en zal daarmee volgend jaar langs de theaters gaan. Natuurlijk komen zij in het Beauforthuis alvast met een voorproefje.
Voor de pauze brengen zij het programma waarmee ze op het festival stonden en erna een compilatie van oud en nieuw materiaal. Dit optreden is dan ook een kruising te noemen tussen een try-out en een voorstelling.

Eric Vaarzon Morel – gitaar; Antal Steixne – percussie; Olayo Jimenez – flamenco-zang

Eric Vaarzon Morel behoort zonder meer tot de Nederlandse flamenco-top. Op zijn 16^e vertrok hij naar Spanje, kreeg les van Paco Peña en oogstte veel lof van zigeuners in Madrid, waarmee hij speelde. In zijn oorspronkelijke vorm was flamenco alleen bestemd voor een besloten groep. Vanaf begin deze eeuw is flamenco naar het theater gebracht. Eric zoekt aansluiting bij de jongste ontwikkelingen in Spanje. Juist door de aanwezigheid van percussie ontstaat er meer ruimte voor improvisaties. Daarbij heeft hij gevoel voor traditie én oog voor nieuwe ontwikkelingen.

Eric Taylor staat in kringen van singer/songwriters zeer goed te boek. Hij schreef voor o.m. Nanci Griffith en Lyle Lovett. Eerder was hij samen met Iain Matthews te gast in het Beauforthuis.
Eric Taylor vertegenwoordigt een onverwoestbaar genre, dat het live en in de juiste ambiance uitstekend doet. Hij zingt over arme boeren, zijn eigen jeugd, het oude westen, indianen, whisky en vrouwen.
Bert van de Kamp (Oor) over zijn CD Eric Taylor: “Op deze plaat staan een aantal juweeltjes. In de opener Dean Mariarty bezing Taylor de held van Kerouacs roman On the Road op de wijze van Tom Waits, maar het beste zijn nummers als Mission Door en Visitors From Indiana. Zijn typische loners-thematiek sluit mooi aan bij zijn bronzen stemgeluid. Hij heeft een goed oog voor het leven van de verschoppelingen dezer aarde. Liefhebbers van Tom Waits, Lyle Lovett en Springsteens Nebraska kunnen hun hart ophalen aan deze CD.”

’s Lands sterkste zigeunerdorpsorkest met weergaloze kontraspeler Csángáló en niet te vergeten de swingende Mahala-muziek, gespeeld door violist Levente en de virtuoze kontraspeler Csiliko. Zes strijkers spelen, zingen en dansen zeer snelle en bruisende muziek van de zigeuners, Roemenen en de Hongaren uit het gelijknamige dorp in Zuid-Transsylvanië.
Het publiek kan na afloop van het concert meedansen in een traditioneel Hongaars danshuis.

met Gerda Havertong, Cox Habbema, Jochem Myjer en Georgina Verbaan; muziek – Laurens van Rooyen/het Collegium; verhaal – Robert Long; regie – Victor van Swaaij

Wie kent het sprookje van Peter en de Wolf niet? Ook De geest van laat maar waaien is zo’n symphonisch sprookje. Jelle en Titia hebben hun toekomstdromen, maar hoe staat die toekomst er eigenlijk voor? Kan je nog wel leven met vervuilde lucht en volgedumpte zeeën?
De kwade geest Ajo fluistert hen in: “Ah joh, laat maar waaien, wat kan het allemaal schelen!” Zijn tegenpool is de goede geest Situs: “Zie ’t eens, het kan ook anders en beter!”
De geest van laat maar waaien is een geestig, muzikaal en modern sprookje waarvan jong en oud zullen genieten!

Esther Apituley – altviool; Eric Vaarzon Morel – gitaar, flamenco gitaar; Joan Lluna – klarinet
werken van o.a. Paganini, Soler, Kurtág, Bach en Vaarzon Morel

Altvioliste Esther Apituley wil musici én publiek van de eerste tot de laatste noot meeslepen in haar muzikale vertellingen. Door een levendige presentatie en ongebruikelijke enscenering wordt de muziek zowel letterlijk als figuurlijk ‘uitgelicht’, zo nodig met hulp van haar technicus. De combinatie van oude en moderne werken in haar programma’s is daarbij niet meer dan vanzelfsprekend. Vele mensen kennen Esther Apituley van het tv-programma ‘Reiziger in Muziek’ dat ze samen met Han Reiziger presenteert. Joan Lluna is een Spanjaard die internationaal zeer actief is. Hij trad over de hele wereld op met o.a. het Brodsky Kwartet en Arthur Pizarro. Eric Vaarzon Morel is een van de beste Nederlandse flamenco-gitaristen en treedt dit seizoen meerdere malen op in het Beauforthuis.

Fleurine Verloop – vocals; Jesse van Ruller – gitaar; Johan Plomp – bas

Ze is leuk, mooi, doortastend en eigenzinnig, Zij werd ontdekt in 1994 op het North Sea. Ze verwierf de rechten voor de Engelse en Portugese teksten op composities van Monk die zij schreef voor haar debuut-album “Meant to be!” (1996). Het album werd internationaal zeer goed ontvangen. Inmiddels woont ze in Los Angeles en vormt ze een duo met de befaamde Amerikaans pianist Brad Mehldau, die zij op typisch Fleuriense wijze heeft ontmoet: ze donderde op rolschaatsen een steile trap af, recht in de armen van de diva (maar dan mannelijk). Een ontmoeting die inmiddels legendarisch is. Samen met twee top-muzikanten krijgt het begrip jazz-vocaliste vanavond een heel andere betekenis.

Gé Reinders – zang, piano, gitaar, dwarsfluit, mondharmonica; Marcel Broersma – zang, gitaar; Dion Nijland – zang, contrabas

Vijf jaar geleden trad Gé op in het Beauforthuis voor 40 toeschouwers. Vorig seizoen moesten we zo vaak nee verkopen aan zijn fans, dat we hem dit jaar twee maal neerzetten. De pers spreekt van “ongewone muzikale schoonheid” en “een van de beste songschrijvers, zo niet de beste, van Nederland”. Toon Hermans: “Ik was zo van de kaart door zijn optreden. Verbijsterd door zijn eigenheid, dat gewone. Hij had mijn zoon kunnen zijn”. ‘Nooit Nieks’ is zijn nieuwe muziekprogramma met prachtige liedjes in het Limburgs en mooie, vaak komische bindteksten in het Nederlands. Hij beschrijft het leven met zijn losse, gemoedelijke presentatie en met soms ingetogen, dan weer superswingende begeleiding.

Maarten van Roozendaal – zang, piano; Egon Kracht – contrabas

Maarten in Austerlitz is altijd feest. Een rauwe romanticus met donkerbruine stem, die aan de rand van de goot zijn evenwicht net kan bewaren. Hij wordt wel vergeleken met Tom Waits, Randy Newman, Jacques Brel, Paolo Conte en Ramses Shaffy. “Ik voel me onderdeel van een cultuur, maar ik heb ook veel inspiratie gevonden bij Lou Reed, met name dan het lullen over de muziek heen”, zegt hij zelf. In 1999 kreeg hij bekendheid bij het grote publiek toen hij de Zilveren Harp won. Een programma met breekbaar mooie liedjes, onvoorspelbare humor van de dichter/zanger die gefascineerd, maar ook gevormd is door het kroegleven, weemoed, drank en de schone schijn van de zelfkant.

Zowel Ernst Reijseger als Hein van de Geyn heeft vaker opgetreden in het Beauforthuis. En wij vinden dat altijd erg leuk. Ernst was hier solo, maar ook met Michiel Borstlap en Ernst Glerum. Hein speelde met DeeDee Bridgewater, Philip Catherine, Lee Konitz, zijn eigen Baseline en natuurlijk Bert van den Brink. Wij dachten dat zij elkaar niet zouden liggen. Ernst gebruikt zijn cello immers op manieren waarvoor hij niet is gemaakt: als gitaar, stampend, hij klopt erop en tokkelt met alles behalve een plectrum. Hein daarentegen speelt op zijn bas zoals het hoort. Op internet lazen we dat zij een keer samengespeeld hadden en dat leek ons geweldig. We zonden een fax en wachtten vol spanning af. Wie weet was immers het antwoord: eens maar nooit meer! Gelukkig belde Hein direct terug: “Heel graag! Ernst en ik putten uit dezelfde bron.”

Iedereen verklaarde hem voor gek toen hij zomer ‘99 langs Neerlands campings ging met zijn debuutsolo ‘Herrie in de tent’. Maar zijn alter-ego Jozef, een ontzettend trieste, eenzame man die net te enthousiast elk partijtje luister bijzet, veroverde de harten van campingminnend Nederland én de pers. In zijn nieuwe programma ‘Hulde’ heeft Jozef de campings verruild voor vrolijk deinende feestzaaltjes en is hij de gangmaker van elke feestpartij. Of het nu gaat om een bruiloft, echtscheiding of pensioen, met zijn onafscheidelijke keyboard vol hits maakt hij van het kleinste feestje een onvergetelijke party. Met de nadruk op onvergetelijk, want Jozef zingt welkomstliederen voor het verkeerde bruidspaar, dicht driftig gekke ABC-tjes in elkaar en doet een spelletje spijkerpoepen met de bruid zoals alleen Jozef dat kan.

Jimmy Haslip – basgitaar; Eric Vloeimans – trompet; Hans Eijkenaar – drums; Jeroen de Rijk – percussie; Michiel Borstlap – keyboards; Paul Pouwer – engineer

Deze band is een voortzetting van het VPRO Moondive-project (1998), waarin Borstlap een internationale formatie mocht samenstellen, om daarmee een week door te brengen in een villa. Het resulterende concert in Paradiso swingde de pan uit. Gelukkig hebben ze het project voortgezet en doen ze ook het Beauforthuis aan. Michiel won vele prijzen (met als klapstuk de Thelonious Monk Award) en speelt in vele spraakmakende formaties. Haslip is bekend van The Yellow Jackets en speelde in de studio met zo’n beetje iedere popmuzikant van naam. “Het publiek verwachtte wellicht een bijeengeraapt stelletje ster-solisten maar kreeg iets heel anders: een Band met een hoofdletter… Net als in Miles’ groepen in de jaren zeventig en tachtig werd er veel tijd gestoken in het neerzetten van een degelijke groove. Die werd af en toe doelbewust verstoord door een percussieroffel als hagelstenen op een zolderkamertje”, aldus Jeroen de Valk.

Annelies de Jong – verhaal & piano; George Koulas – drums; Ed Verhoeff – gitaar; Taco Nieuwehuizen-Segaar – bas; Ana Beck – zang

Pianiste en Braziliëkenner Annelies de Jong brengt een kinderprogramma over het muzikale Brazilië, een combinatie van vermaak en educatie. De kinderen krijgen o.a. een video voorgeschoteld over het Braziliaanse carnaval. Ook wordt er verteld over de ligging, het klimaat, de oorspronkelijke bevolking, de gewoontes en natuurlijk de muziek van het land. Drie muziekstijlen uit Brazilië worden behandeld: Baião, Samba-Reggae en Samba. De kinderen kunnen met ritmische klapoefeningen meedoen aan de voorstelling. Ook worden tijdens de voorstelling muziekinstrumenten uitgedeeld, zodat de kinderen deel uitmaken van het orkest.

Het debuutprogramma van ‘Jemig’ (Jeannette en Mirjam van den Heuvel) gaat over aanstaand moederschap, verkeerde vrouwen, auto’s en de C-club (lees: Complexen club). Jemig heeft lef, durft wat prikkelends op de planken te zetten en weet bovendien te ontroeren. Het Rotterdams Dagblad: “Wat Jemig wil is het publiek bereiken. De mensen verrassen. Door de sketches en liedjes een niet verwachte wending te geven en door afwisseling. Ontroerende stukken over hun overleden vader of over een zwerfkind wisselen de zussen af met vrolijker werk zoals een lied over mannen met bochels en het liedje ‘Klappen op de blote buik’. In dit, zoals ze het zelf noemen, ‘zap-theater’ is het de dames er vooral om te doen dat het publiek een leuke avond heeft.”

David Lewis – altviool; Nicholas Shipman – klarinet; Stefan Hofkes – piano; Natasha Jouhl – sopraan
werken van Mozart (o.a. aria uit Il re Pastore), Schubert (Der Hirt auf dem Felsen), Brahms (Sonate opus 120 no.1) en Reinecke (Trio voor klarinet, altviool en piano)

Op romantische wijze wordt in het Beauforthuis het oude jaar uitgeluid met een “sylvester-concert”, uitgevoerd door het jonge engelse Englefield Ensemble. Het feestelijk programma bestaat uit aria’s van Mozart en kamermuziek van Brahms, Schubert en Reinecke.
Het Englefield Ensemble wordt gevormd door de uit Doorn afkomstige pianist Stefan Hofkes, violist Davis Lewis, klarinettist Nicholas Shipman en sopraan Natasha Jouhl. Na een gezamenlijk optreden op het festival in het beroemde Englefield House besloten zij elkaar te blijven treffen voor het maken van kamermuziek op het hoogst niveau, in uiteenlopende combinaties. Over hun optreden op dit festival schreef de engelse pers: “Tremendous joy and ability; wonderful playing.”
Dit concert is tevens de presentatie van hun nieuwe cd, die in Engeland zeer positief werd ontvangen.
Hoogtepunt is de medewerking van de jonge amerikaanse sopraan Natasha Jouhl, winnares van de befaamde Gold-Medal, en solist over de hele wereld. Vorig jaar maakte zij furore als Donna Elvira in Don Giovanni in de Doornse Maartenskerk.