€22 / 17  _{incl. een glas Wilder Land (ijs)thee}

Dit bekendste en mooiste Stabat Mater heeft ook in deze versie voor twee vrouwenstemmen en vier saxofoons een sterke ontroerende kracht. De muziek raakt diepe, universele gevoelens, namelijk enerzijds een intense verdrietigheid, anderzijds ook een gevoel van hoop en overlevingskracht.

Pergolesi schreef dit werk kort voor zijn dood in 1736. Hij was toen 26 jaar oud. Hij schreef het stuk in Pozzuoli, het plaatsje waar hij zich teruggetrokken had vanwege zijn zeer slechte gezondheid. Pergolesi kreeg de opdracht om het Stabat Mater van Alessandro Scarlatti dat tot dan toe elke goede vrijdag in de kerk Maria dei Sette Dolori in Napels werd opgevoerd, te vervangen.

Pergolesi Ensemble
Wendeline van Houten – sopraan
Marianne Selleger – alt
saxofoonkwartet bestaande uit:
Naomi Sato – sopraansax, Deborah Witteveen – sopraan- en altsax, Dirk Hooglandt – tenorsax, Eefje Benning – baritonsax

website Pergolesi Ensemble

De tekst van het Stabat Mater is geschreven in de middeleeuwen door een onbekende dichter, vermoedelijk Johannes Fidenza (1221-1274), die later de naam Bonaventura aannam. Het stuk bestaat uit twaalf delen. De eerste zes beschrijven de pijn die Maria doorstaat terwijl ze haar zoon aan het kruis ziet hangen. De laatste zes delen worden gezongen vanuit een ‘ik’-persoon die de pijn die Maria voelt ook wil voelen. Een zwaar thema ,klinkend in opzwepende, hier en daar zelfs vrolijke, positieve muziek.

De Bergense alt Marianne Selleger organiseert dit concert al vele jaren in de Ruïnekerk in Bergen (N.H.). Op een gegeven moment ontstond er de behoefte om te kijken of het mogelijk was iets eigens aan het stuk toe te voegen, zonder het geweld aan te doen. Daarvoor verving zij het strijkkwartet, waarmee zij de eerdere uitvoeringen deed door een saxofoonkwartet.
Op zich niet zo gek omdat er in de barok wel vaker bewerkingen van allerlei stukken werden gemaakt. Zij het niet voor saxofoon, want dat instrument bestond toen nog niet. Waarom dan wel saxofoon? “Door stukken voor stem en saxofoon te zingen merkte ik hoe dicht het stemgeluid bij dat van de saxofoon ligt. Zingen doe je op de adem en saxofoons zijn ook ademinstrumenten. Bovendien lijkt het geluid van het kwartet heel erg op een orgel. Oorspronkelijk was het de bedoeling van Pergolesi om dit instrument te gebruiken, maar het wordt vaak weggelaten.”